- Kategori
- Şiir
Konuşabiliyor muyuz !
Sorun çok...
Dünyada, memlekette , evde...
Diller suskun, yumruklar sıkılı,
Namlularda sürülü mermiler..
Bombaların pimi çekik.
Nedir bu cinnet salgını,
Var olanı yok etmek dürtüsü.
İnsanlık nereye sürükleniyor...
Durun! Düşünün! ...
Bunu neden yapıyoruz...
Allah insan olmak gibi bir mucizeyi,
Bizlere vermiş.
Belli bir ömür süresini yaşamak için sunmuş.
Peki yaşayabiliyor muyuz .
Yaşatabiliyor muyuz..
Dövüşmeden, vurup kırmadan,
İncitmeden, insanca konuşabiliyor muyuz.
Anlamaya çalışıyor muyuz farklı düşünceleri,
Buluşabiliyor muyuz., kabul noktalarında..
Eşimizle, çocuğumuzla, ailemizle, çevremizle...
Hadi söyleyin,
İncinen kim,
Mutlu olan kim,
Seven kim.
Acı çeken kim.
Ölmeyi hak eden kim.
Doğan kim..
İnsan...
İnsan olmak, insan doğmak değildir...
İnsan olmak, insanlığı, insanca yaşamak ve yaşatmak,
Konuşabilmektir...
Sevmektir...
Affetmeyi bilmektir .