Korkarak nefes alıyoruz!

Fazla güçlü değilmişiz -olumsuzluklar karşısında-

Siber saldırıya maruz kalmış bir internet sitesi gibi çöktük. Hem de ne çöküş! Haftalardır düzelemiyoruz.
Sokağa çıkarken ki halimiz duman. Kulaklarımız kanguru gibi bir nefes arıyor sokaklarda.
Hele eski arabaların önünden geçerken her an patlayacakmış ve havaya karışacakmışız gibi geliyor. Ya da saniyelerle kurtulacakmışız gibi yürürken kollar biraz daha dar ve koşu pozisyonuna uygun halde göğüs dışarıda omuzlar geride...

*

Gidiyoruz, uzun ince bir yolda. Ne sabaha çıkacağımız belli ne de akşama yetişeceğimiz. Evde bekleyenler olacaktır elbet okulda bekleyenler. Ailemiz, dostlarımız, sevgilimiz...
Yemeği soğutmamak gerek. Dostun yanında olmaktır iyi günde kötü günde. Hele sevdamız yolumuz gözlerken... Kim bilir dönebilecek miyiz gittiğimiz yerden. Yeniden gülecek mi yüzlerimiz ve neşemizi paylaşabilecek miyiz sabah olunca?

Yorgun Bir Bakış
Son 4 ayda yaşanan terör saldırılarında bizimle aynı sıraları paylaşan üniversiteliler gitti. Üniversiteye hazırlanan gençler de, eve ekmek götürmek için çay ocağında çalışan Eyyüp amca da gitti taksici Turgay abi de. Kardeşlerimiz, abilerimiz, ablalarımız. Yani biz kurban gittik. İnsanlık kurban gitti.
Tek kelimeyle: Yorulduk!
Fena yordular bizi. Aldığımız nefesin bile bizlere ağır geldiği bir dönemden geçiyoruz şu an. Kaç
kelime tartayım abime, kaç içi boş tartışma, içi boş gürültü...

*

Terörün ne ırkı ne dini ne milleti vardır! Diyorlar eyvallah. Yitirdiğimiz onca canımızın bir hesabı olmalı ama.
''Terör zalimdir. Zulmünü masum insanlara gösterecek kadar acımasızdır. Terör barbarlıktır. Terörün ne insani ne vicdani ve ne de ahlaki yanı vardır.'' Doğrudur. Bir de
''Senin teröristin kötü benim ki iyi anlayışını kazımaya çalışanlar ne olacak?'' Onlar da en az teröristler kadar suçlu.
ve
''Suç kesin suçlu malum...''

''Teröre kurban giden bütün canlarımızı rahmetle anıyorum. Ulusumuzun başı sağ olsun. ''

Bünyamin Reyhanoğulları