Korkarak yaşanmaz

Âşık olursun, ya ana ya baba ya başka bir yavuklu çıkar, çıbanbaşı. Ha, bir de yokluk vardır ki, işte asıl bu yıkar yiğidi. Hiçbir bahaneye benzemez bakma sen. Yok, hayır, ama…

Devlet görevlisisin başlarsın vazifeye. Kanunlar, anayasa, vatan millet derken çıkar karşına illâ ki bir çıbanbaşı. Ya sürgünden yahut endişe edersin üç kuruş ekmekten.

Ticaret erbabısın. Hiçbir şeye benzemez çekeceğin. Ne kadar kedi köpek varsa sokakta, yığılırlar topluca kapına. Doymak bilseler ne âlâ. Sen henüz açmadan kilidini sabah namazına, salyalar akmıştır, köşe başında.

Siyaset arenasındasın kader oyun oynamışsa sana. Yetmiş sülalenin yükü omuzlarında. Falanca torunun torunluğu yemişse halttan bir parça, hesabını vermek sana düşecektir. Ters düşersin dünyada ne kadar güç odağı varsa. Gelmez tehditlerin ardı sıra. Bombalarım bak ülkeni! Batırırım ekonomini! Asarım! Keserim!

Yeme! Yapsın bakalım nasıl yapacaksa?!

Korkmak güzeldir. Temkinli olmayı beraberinde getirir. Ne var ki, korkaklık, asla!

En bariz korku sevdiklerinin zarar görme korkusudur, kuşkusuz.

Korkma! Var mıdır faydası ecele? Ölüm anı gelmiş ise yoktur engeli. Endişelenme, Azrail kendi iradesi ile veremez kararını.

Tek bir şeyden kork. Sevgiliyi üzmekten. İşte bunun olmaz telafisi. O zaman dost da terk eder, düşmanda ezip geçer.

 Üzme seni seveni!