Kronoloji 6

25/11/98ÇETİN EMEÇ/ANKARA

“ bir bekleyiş “

“YOL DEFTER” bitti derken yollar hiç tükenmedi. Hep yeni kapılar ardına gizlenmiş hikayelerle karşılaştım. “Yaşanak” olarak belirlenmiş sürecim her türlü kötü hava şartlarına rağmen devam ediyor ve edecek. Ve ben yaşı-yorum.

Bir kadın mı bilmem!  Genç kız mı? Hayatta inanmam! Yüzü öyle duru ve çizgileri öyle diri ki bakışlarını gücüyle insanı o çehrede kaybediyor. Her renk var o yüzde: Saflık, temizlik, orospuluk, hanım hanımcılık, gizem, çocuksuluk, hepsi başrolde... Kadınsı hatlar vücudunda olgun bir kadın imajı çiziyor. Kadıncıl özellikler, inatçılık, merak, dostdoğru doğallık, miniciğinden yalancılık, kaçışlar, hepsi mevcut. Şiirsel kadın hiç değil, keza derinsel de öyle. Ama çok güçlü bir silahı, varolan ve süregelmiş doğalı... Her mimiğinde, vücudunda hiçbir kasıntı hissedemezsiniz. Benim yanımda tedirgin, ürkek ve bastırılmış (tarafımdan). Beni hissediyor derinden derine ne var ki hissettiklerini anlamlandıramıyor. Sadece hissediyor. Anlaşamıyoruz, üç lafta kalıyoruz. Muhabbetimiz kesik kesik. Çok yakın, çok özel, çok uzak, çok kayıtsız. Her zamanki gibi dengesizlikten öte. Ne hissediyorum bilmem ama herşey tek –net- bakışta yemekhanede gerçekleşti ve orada kaldı günümüze değin. Ne zaman mesafe buldum uzaklaştım, hep onu gördüm karşımda. Karşımda bana bilinmedik bir bakışla, karşımda beni izliyordu yorumsuz, tek laf etmeden. Bakışları beni bazen yatağımda uyurken, bazen de bilgisayar monitörünün karşısında buldu. Uzun süredir ilk defa beynimde yönetmen olarak yeni bir filme başlamıştım o baş aktirisle beraber.

Dokunamadım, dokunamıyorum ve en kötüsü dokunmaktan korkuyorum. Aşkı bilemiyorum, unuttum diye korkuyorum. Vücutların temasından çıkan alevleri hatırlamıyorum. Tendeki elin duyumsadığı titreşimleri sanki çok eski bir hikaye dinlermişim gibi anımsıyorum. Vücudun vücutta kayışını, gerilmiş aşk tansiyonunun sekse boşalışını, yarışırcasına sevişmeleri, durgun denize dönüşen aşk ritmini ve hiç birini beynimde, beş duyu organımda, ve en önemlisi kasıklarımda hissedemiyorum.

Aşkı tanımlamak için çok anekdotlar yazdım! Yıllardır aşkı tecrübelendiriyorum kendimde. Nafile çabama rağmen geldiğim nokta hep bir evvelkinden farklı oldu. A..... tarife süreci nihayet sona erdi. O türden aşk bir kez yaşanır. Ve birkez de biter. Biten hiçbir şeyde yarım kalmaz. Hala açılmaya korktuğum denizler ve okyanuslar var karşımda. Ben böyleyim işte: Denizlerde, okyanuslarda yüzmeyi seviyorum.  Tıpkı balık misali sebebini bilmeden! Artık ürkmeyeceğim doğalımdan ve sorgulamayacağım... Bunca seneden sonra şunu öğrendim: BEN OKYANUSTA BİR BALIĞIM VE DİĞER BALIKLAR GİBİ YOLUMA DEVAM EDİYORUM.

Bu arada onun adı N...

 25/11/98ÇETİN EMEÇ/ANKARA

DÜNYA DÖNÜYOR

Bir top gibi küre

Karanlığın içinde

Mavimsi beyazımsı

Derinliğinde

Rengarenk

Canlısı cansızı

İnsanlarıyla var

Yaşıyor

Cennetten uzak

Bu canlı

Cennet

Işıldayan

Güneşin etrafında

Dönüyor kurulmuşçasına

Bu yer

Çok büyük

İnsanlara göre

Çok küçük

Çünkü

Her karesi sahiplenilmiş

İnsanlarca

İnsafsızca

Dönüyor

İnsanlara meydan okurcasına

Dünya dönüyor

İnsanlar

Azalıp çoğalıyor

Karanlığın

Derinliklerinde

Dünya dönüyor

İnsanlar

Ölüp diriliyor

Sahipleniyorlar dünyayı

Ve dünya dönüyor

25/11/98 ÇETİN EMEÇ/ANKARA

“PRESIDENT BUSH’U (PATENTİ USA) SEYREDERKEN YILLAR EVVEL YAZMIŞ OLDUĞUM ŞU KISA HİKAYE AKLIMA GELDİ:”

  “ sınır ötesi “

Bir operasyon. Canlılar kanlı, bıçaklı. Ama kardeşler hepsi. Aynı vatandan, aynı geçmişten... Ortak paydaları hep aynı. En azından hepsi insanoğlunun Adem kavminden gelmekteler. Analar buruk buruk, korku dolu ve gözü yaşlı beklemekteler. Ve hep kafalarında aynı soru: “ Acaba???”. Dipsiz bir operasyon bu. Kapkaranlık ve sopsoğuk. Vücutlar ve sinirler gerilmiş. Hamleler peşisıra. Yok olmalar da keza öyle. Bir sevgili çok uzaktan –hatta çok yakın- bir mektup alıyor. Ağlamakta, her korku duygusu için, kaygulu, her kaybettiği ve yerine kazandığı duygu için. Fasit bir daire bu. Ne başlangıcı, ne de sonu belli. Büyükler bitirmekte kararlı. Neyi, nasılı, niçini doğru dürüst bilmeden. Bu ülkenin insanı kederli ve mutsuz. Düpedüz, dümdüz gitmekteler bir yerlere hükümsüz. Kasvetten ve kahırdan kaybolmuşlar. Her gün, bir diğer güne göre, daha ağlamaklı, hep bir başka büyük lider umuduyla. Çünkü devlet baba öleli yıllar olmuş. Kendilerini öksüz hissetmekteler. Nerede her zaman belirivermiş kurtarıcıları! Onu aramaktalar kendilerinden bağımsız.

O bir operasyon. Adı sınır ötesi. Her türlü sınırın ötesinde. Vücutlar ve sinirler gergin. O basit anda zaman durmuş, ivmelenmeyi beklemekte. Ülke, vatan ve millet üzgün gözlemlemekte. Büyükler her şeyi yapmış olmanın rahatlığıyla ve gururuyla, ve de her şeyden önemlisi  hizmet aşkıyla yanıp tutuşurken, kadınlar ve anneler sevgiden umudu kesmişken, bir millet uykusuna devam ediyor: Her sınırın ötesinde, sınırsız bir uykuda...

11/01/98

BEYOĞLU KAFE/İSTANBUL