Kumbaram, biriktirdiğim kadınları kustu…

Mesken tuttuğum bütün şehirler sustu,

Beyaz pabuçlarım değerken

Islak kaldırımlara.

Kumbaram, biriktirdiğim kadınları kustu.

Şaibeli geceler peydahladı gün

Ellerim ceplerimdeyken daha.

Hangi soruyu sormalıyım şimdi gözlerine?

Hangi duraklara yaslamalıyım

Kanayan sırtımı?

Uçları kesik üşümeydi bendeki

Soluk soluğa

Mart mahmuru mevsimlerde.

Kelebekler çıkar koynundan hadi

Daha gün doğmadan,

Cemre toprağı öpmeden

Öp dudaklarımdan,

Ruj izi bulaştır

El değmemişliğine…