Kumkapı' da bir gece

Gün geçtikçe yaşam şartlarının ağırlaştığı, belirli bir maaşa talim eden emeklilerin yaşam standartlarının düştüğü, çalışanların ise her gün işe giderken çektikleri sıkıntı, yol ve trafik keşmekeşi, hafta sonunun gelmesini dört gözle bekleme. Sanırım bu yazdıklarım çok sayıdaki ailenin müşterek sorunları. Cuma mesaisi bitti, yarın cumartesi, ne yapmalı? Beni saat ondan önce kaldırmayın, ben kahvaltı yapmak istemiyorum, öfff bana rahat yok bu evde v.b. gibi klasik cümlelerin sonunda ailece yapılan kahvaltının tadına doyum olmaz. Hatta kahvaltı sofrasında çocuğunuzun okuduğu gazeteyi gözünüze sokmasını bile ses çıkarmazsınız.

Kahvaltı ve gazete faslından sonra ne yapmalı; her hafta sonu çamaşır yıkamak, temizlik yapmak, akşam yemeği için ön hazırlık yapmak, dışarıya alış verişe gitmek, günü hovardaca harcamak her zaman yapılan rutin işlemlerler. Akşam yemeğinden sonra beraber izliyebileceğimiz bir TV proğramında anlaşmak bile zordur bu istanbul şehrinde.

- Hanım bu akşam eğlenecek bir yere gidelim. Daha sözümü bitirmeye fırsat kalmadan, olur; nereye gidiyoruz? Şöyle karşılıklı göbek atacak bir yer olsun, yemek önemli değil, kuru müzik de istemiyorum, canlı canlı müzik olsun, dansözler masalar üzerinde göbek atsın, sözlerine siz de muhatap olursanız, işte size Kumkapı.

Eminönün' den sirkeci istikametine doğru gidilip, Topkapı Sarayı'nın yüksekten baktığı sahil yoluna devam edildiğinde, Çatladıkapı ve Yenikapı arasındaki Kumkapı'ya ulaşılıyor. İstanbul'un yedi kapısından biri olan Kumkapı; Bizans döneminde, küçük kum motorlarının Marmara denizinden çektikleri kumu, kıyıya boşalttıkları yer olması nedeniyle küçük iskele anlamına geliyor. Osmanlı döneminde ise gayri müslim vatandaşlarımız olan Rum ve Ermeniler bu bölgede iskan edilmişler. Geçimlerini kayıkçılık ve balıkçılıkla sürdüren ve çoğunlukla Ermenilerin yaşadığı semtte; Ermenilere ait Meryem Ana Kilisesi ve tarihi yerler mevcuttur. Sirkeci-Halkalı tren yolu güzergahının buradan geçmesiyle hareketlenen semt, hızla gelişip büyümüştür. Bugün İstanbul'un gece hayatında söz sahibi olan, insanların eğlenmek ve stres atıp rahatladıkları yerlerin başında gelir.

Tren yolu köprüsünün altından geçer geçmez, sağa dönüp 20 metre kadar giderseniz otoparkı ve sizi bekliyen güleç yüzlü delikanlıları görürsünüz. Çekinmenize gerek duymadan ve korkmadan, gönül rahatlığıyla arabanızın anahtarını teslim edebilirsiniz. Geldiğiniz yoldan geri gidip sağa döndüğünüzde Kumkapı meydanında, eğlencenin mekanında bulursunuz kendinizi. Sağlı sollu meyhaneler ışıl ışıl, her taraftan gelen müzik sesi, rakkaselerin zil sesleri, sizi mutlaka bir mekana çekecektir.

Hemen karar vermeden etrafı bir dolaşmanız,beğendiğiniz mekanla pazarlık yapma şansınız var. Zaten uygun olan fiyatları daha aşağıya çekme, mutfağı gözden geçirme, mezeleri ve sıcakları görme, istediğinizi yeme lüksünüz var.

Mezenin her türlüsünü tıka basa yediriyorlar, etrafınızdaki güleç yüzlü garsonlar çok beğendiğiniz mezelerden daha istermisiniz diye defalarca soruyorlar, ara sıcaklar midenizi pes ettirecek gibi. Fasıl heyeti muhteşem. Günümüzün popüler parçalarının yanı sıra istediğiniz makam ve şarkıyı o kadar kusursuz okuyorlar ki mest olmamak elde değil. Her masayı dolaşıp isteğiniz olan şarkıyı beraberce okumak ayrı bir zevk. Gecenin sonuna doğru gelen rakkaseler roman müziğinin doyulmaz tadıyla hünerlerini sergilerken;oynamanın ve göbek atmanın hazzı doruğa ulaşıyor.

İçkinin su gibi aktığı yerde, o da ne; garson saygıyla eğilmiş et mi balık mı diye soruyor. Yiyecek halmi kaldı kardeşim demek için zor tutuyorum kendimi. Kumkapı balık halinden o gün gelen balıklardan ızgara siparişi veriyorum. Taze balığın hepsini bitiremedim aklım orda kaldı. Saat ne zaman bu kadar ilerledi. Daha yeni gelmemişmiydik. E her güzel şeyin bir sonu var. Ayaklarım istemiyerek otoparka doğru giderken; ne iyi yaptık da geldik diyorum.

Güzel günler, tüm güzel insanların olsun.