Kurtaran yok mu?

Kurtaran Yok mu?

05/03/2009

Bir üniversitenin kampüsünde (yerleşke) bir genç muhtemelen kız arkadaşı olan bir kızcağızı; herkesin gözü önünde hırpalıyor, üstüne yürüyor, avazı çıktığı kadar bağırıyor, dövüyor, kız ağlıyor ve oradan gelip geçenler sadece bakıp yollarına devam ediyorlar.

Dayanamıyorum bu kadar duyarsız olamayız diyorum öfkeyle.

Duruyorum ve – kızı rahat bırak diyorum sesim çıktığı kadar yüksek bir tonla.

Git işine diyor küfürler saçıyor etrafa.

Kız bir an dönüp beni görünce rahat bir nefes alıyor, ağlayarak teşekkür ederim ben iyiyim diyor.

Gidip oradaki güvenlik görevlilerine söylüyorum.

Güvenlik görevlilerinin bir şey yapmadan ayrıldığını görüyorum arkama dönüp bakınca.

Tesadüf yemek dönüşü bu hastalıklı çifte rastlıyorum tekrar. Kız özür diliyor benden.

Erkek arkadaşı başını öne eğiyor suratı kireç gibi beyaz.

Aman tanrım bu ne öfke bu ne zapt edilemez bir inat. Kanım çekiliyor.

Neden böyle birine dayanır insan.

Bir kere bir bataklığa düşünce insan kendini o çukurdan kurtaramıyor sanırım.

Elini verince kolunu kaptırma misali.

Bu olayların muhatabı olan kızın sorunu tabi ki.

Birde insan olarak bizim ciddi bir sorunumuz olduğunu artık Amerikanlaştığımızı gördüm hem de içim kan ağlayarak.

Umurumuzda değil yanımızda adam doğrasalar burnumuzu silip geçecek duruma gelmişiz.

Oradan geçen erkeklerin erkekliğinden şüpheleniyorum doğrusu.

Siniri tepesini aşan o öğrenci beni tutsa belki dövecek durumdaydı bunu göze aldım.

Çaresiz kalmak ne demektir bilir misiniz?

Etrafınızı caniler sarmış ve bir tek insanın tek teli kıpırdamıyor.

* * *

Bu gönül neden doğru insanı sevmez acaba?

Yâda doğru insan nasıl anlaşılır severken?

Sevdiğimiz zaman karşımızdakinin olumsuz davranışları o an canımızı acıtsa da bize yine de çok dokunmaz.

Birer kılıf buluruz yaptığı her anormal davranışa.

Ulaşılmazdır, canı isterse arar istemezse cevap vermez.

Aklınca atlatır seni ve sen onu atlatmışsın numaraları arkasına saklanarak.

Hem ilgi gösterir hem geri kaçar.

Kafan karışır ilgisine, ilgisizliğine çözemezsin bir türlü.

Ne istiyor bu insan dersin. Ne fallar çözer ne kişilik tahlilleri ne öngörün işe yarar.

Bile bile mayına basmak gibi bir şey böyle birini sevmek…

Peki neden bile bile kendimizi yakarız.

Oysa bizi seven güvenli kollar dururken zor neden bizi mıknatıs gibi kendine çeker.

Neden bizi seveni, kıymet bileni değil de istemeyeni isteriz, severiz.

Bir gariplik var bu döngüde.

Anlayan biri var mı?