Mana

Hoş!

çakal!

salyalı gülüşlerine dostların.

kurt!

ulur mu yerken kanı soğumamış bedeni.

kan!

tere batmaz düşmedikçe nara,

ey !

vah demez can,

düşmedikçe dara.

sil!

sileyim ardarda vaveyla,

can!

su vermeyle yeşermez maverada.

yük!

sünmedi çekmeyle hezeyanı,

dil!

darını çekince bildi kıymeti canı.

gün!

deşti çıban sancır,

ay!

masa kenarında sızmış koca bir yalandır.

mevzu!

at nalı değil getirmez hayır,

gök!

ten rengi üç elma verdi,

vav'ın da sahibi,

kalemden azade cümleyi şerden kayır...