Masturbasyonun Toplumsal Yönleri

Masturbasyon, ergenlik çağında kaçınılmaz bir olgu olarak belirip belli bir yoğunlukta yaşandıktan sonra, daha ileri yaşlarda, yâni yetişkinlik çağında da bazı durumlarda başvurulacak bir cinsel doyum olanağı şeklinde ortaya çıkabilir.


Bekârlık döneminde ya da cinsel özgürlüklerin kısıtlı olduğu okul, askerlik, hapishane gibi durumlarda, aksi takdirde gerilim yaratabilen cinsel arzuları kendi kendine tatmin yoluyla yatıştırmak, normal sayılması gereken bir davranıştır...


Ayrıca eşleri menopozda bulunan bazı orta yaşı aşkın kimseler tarafından da yeniden masturbasyona başlandığı görülebilmektedir.


Gerçekte cinselliğin gelişmesi ve bireyin toplumsallaşması süreçleri içerisinde bir olgu olarak beliren masturbasyon, karmaşık bir olay görünümündedir. Başlama yaşı, uygulama sıklığı veya uygulamadan kaçınma sebepleri ile anne-baba ve yakınlarla olan ilişkilerle bağlantısı toplumsal ve ruhsal yaşamın diğer boyutlarına bağlıdır.


Lâkin masturbasyon konusu üzerinde dururken, bunun değişik kültürlerde farklı anlamlar taşıyabildiğini, her türlü kesin yargının bilhassa bireyin ruh sağlığı açısından tehlikeli sonuçlar doğurabileceğini göz önünde tutmak gerekir.


Özellikle erkeklerde çocukluktan ergenliğe geçiş döneminde pek sık görülen masturbasyonla beraber, bir yanda gizlilik, bir yanda da suçluluk ve endişe duyguları arasında, bu çok güçlü yeni gerçeği paylaşmanın olanaksızlığı yaşanır. İşte masturbasyona, onun insan sağlığı üzerindeki etkileri açısından bakan ruhbilimcilerin sakıncalı diye işaret ettikleri esas nokta bu yalnızlık, suçluluk ve endişe duygularının varlığıdır.


Cinsel doyum arzusuyla çelişik biçimde ortaya çıkan suçluluk duyguları, tehlikeli bunalımlara yol açabilmektedir...


Ayrıca, görülmüştür ki, bu konuda güçlü suç ve günah kavramlarının egemen olduğu ortamlarda gençlerde kendi kendine doyuma aşırı düşkünlük oluşurken, cinselliğin bütün yönleriyle hoşgörülü biçimde ele alındığı kültürlerde masturbasyon tam aksine daha çok rastlantısal olarak uygulanmaktadır.