Matemi bitsin, seveni gelsin. Açıldı Haydarpaşa!

Kavuştuğum dost 

Huzur denince, aklıma düşen birkaç yer canlanır hayalimde. 

İstanbul'u bana özel yapan, beni ona ait kılan. Benim olan yerler. 

Önünü doldurup uzaklaştırsalar da denizden Salacak ve barınak,  

Küçük salaş masalarda simitli beş çayına, gruba karşı rakı balığa. 

Kuzguncuk, küçücük bir parktır huzura götüren sabah kahvelerini. 

Çınaraltı, yorgun ruhumu şımartır dallarında sallar uyutur çocuk gibi. 

Çengelköy, kalabalık ve hep bir yer bulma telaşına kapıldığım,  

Kalabalıktan rahatsız olmadığım, su bardağında çayı tek içtiğim yer. 

Dayarken yaşlı çınar kollarını koltuk değneklerine, hep dursun öyle. 

Bir de Haydarpaşa, iş çıkışı yorgun ruhlara saadetli bir mola. 

Uzaktan seyretmek zorunda kaldığım eski dostum, dert ortağım. 

Bu şehre aşık olmama sebep bahar günleri, şekerli kahvemin en güzel yeri. 

Dün akşam, vapur yanaşıp ben atlarken koynuna, unutturdu soğuk havayı,  

Özlemi katlanmıştı dosta varmanın, yüz de sürerdim olsaydı toprağın. 

Yağmurun altında aceleci adımlar, benim acelem yoktu, kavuştuğum dostum.