Meçhul 120

10 gün önce bir film izledim ve ne kadar cahil, güdülen bir birey olduğumu hem tekrar fark ettim hem de aldığım eğitimden utandım. 120 filmi benim için farklı bir anlam taşıyor artık. Ne filmi sinemada izleyebilmiştim ne de konusunu daha önce okumuştum. İlginç bir durum aslında bu film hakkında bu kadar az şey bilmem. Filmi izledikçe hayretim ve kızgınlığım arttı. Böyle bir tarihi olayı nasıl bilemezdim!

Filmi ve tarihi olayı herhalde birçok kişi biliyordur ancak ben yine de kısaca bahsedeyim. 1915 yılında Birinci Dünya Savaşı devam ederken Van bölgemizde askerimiz cephane sıkıntısı çeker, onlara silah temin etme işini Van’ lı 120 çocuk gönüllü olarak üstleniyor. Çocuk kavramı abartı değil, yaşları 12 ile 17 arasında değişiyor bu meçhul yiğitlerin. Dönüş yolunda çıkan fırtınada 78’ i donarak şehit olur. Evlerine dönebilen çocuklardan sadece 22’ si hayatta kalmayı başarabilir bu yiğitlerin. Dün bu tarihi kahramanlığın yıl dönümüydü. Kaçımız farkındayız, kaçımız bu durum hakkında oturup zihin jimnastiği yapıyoruz? Ne olacak, o dönem zaten bir sürü kahramanlıklarla dolu, bu olayın farkı ne diye düşünebilirsiniz. Evet, öyle bir dönemki o, nereye baksan farklı bir destan, farklı bir kahramanlık.

Burada benim üzerinde durduğum konu, benim bu olayı bilmeyişim ve bu olayın kahramanlarının çocuklar olması. Ben, tarih okumayı önemseyen, seven, üniversite mezunu bir bireyim. Yeri gelir bazı tarihi olayları anlatırım çevreme, sanki çok şey biliyormuşum gibi. Övünürüm tarihimizdeki destanlarla; Çanakkale, Kurtuluş savaşı ve daha niceleri. Hayretle okurum Kara Fatma’ları, Seyit Onbaşı’ları. Ama nasıl bilmem bu olayı? Bu soruya cevap veremiyorum. Alelade bir olay değil ki! 120 kahraman çocuk var ortada. Bugün ki tarih dersi kitaplarında bu olay var mı bilemiyorum ancak benim dönemimde herhalde yoktu. Eğer var idiyse ve ben bu olayı es geçtiysem yazıklar olsun bana ve tarih öğretmenlerime. Tarih kitaplarında bu olay yoksa yazıklar olsun bizim tarih eğitimimize ki böyle bir olayı tarih sayfalarına nasıl yazmazlar. Sizin anlayacağınız neresinden tutsak elimizde kalıyor. Şu anda Türkiye’nin gündemi bu değil biliyorum. Gündemi takipte ediyorum ancak devlet memuru olduğum için bu konuda yazamıyorum. Ancak bu olayında gündemimizle ne kadar ilişkili olduğunu biraz düşünen fark edecektir. Vatan, bayrak ve millet sevgisinin yüceliğini görmek için ne kadar önemli bir olay. Bu günlere nerelerden geldiğimizi ve bugün ne hallerde olduğumuzu gösteren bir olay. Şimdi bu yazıyı okuyan sizlerden anne ve baba olanlara esas soruyu sormak istiyorum. Siz olsaydınız çocuğunuzu gönderir miydiniz? İki çocuk babası olarak ne kadar zor bir soru olduğunun farkındayım. Peki, size bir soru daha, sizin çocuğunuz veya tanıdığınız hangi çocuk bu görevi gönüllü olarak üstlenir? Kaçımız çocuğuna tarihimiz hakkında farkındalık kazandırıyoruz. Çanakkale Şehitliğine “gezi”mi düzenliyoruz? İstiklal marşını “ezberletiyor” muyuz? Osmanlı’nın “tarihini”mi öğretiyorsunuz? Çocuğumuza ÖSS’den iyi bir puan alda “hayatını kurtar” diyor muyuz? Neden okuduğunu biliyor mu? Biz biliyor muyuz? Düştüğümüz girdabın farkında mıyız? Her şeyi “kendi”miz için yaptığımızın, sadece “kendi”mizi düşündüğümüzün ve düşündürttüğümüzün farkında mıyız? Film eleştirmeni değilim ancak filmi çok beğendiğimi söyleyebilirim. Kostümler, çekimler, kurgu bence güzeldi. Tabii ki bazı eksikleri vardı. Her şey bir yana merak ettiğim bir olay bu çocuklar hakkında bu kadar az konuşulmasının sebebi Van’lı olmaları olabilir mi? Bu soruyu sorarken cevabından korktuğumu itiraf edeyim. Çünkü eğer böyle bir şey var ise bunun açıklaması yapılamaz.

Son olarak haliyle şunu da merak ediyorum, acaba bilemediğim/bilemediğimiz daha nice olaylar var?