Memleketinizi özlediğinizde ne yaparsınız?

Özlem; insanoğluın en temel duygularından biri olan vicdan duygusunun temelini oluşturan yegane etmendir. İnsanoğlu özlem konusunda ortaktır ama belki özlemlerin konuları kişiden kişiye değişebilir.

Özlem deyince kiminin aklına memleketi kiminin sevgilisi, kiminin değerli bir eşyası örnekler devam edebilir. Özlem deyince benim aklıma direkt olarak ailem haliyle memleketim gelir, onlarla yaptığım muhabbetler gelir şehrimin efsanevi duruşu gelir. Sesleriniz buralara kadar geldi neymiş efendim şehrinin duruşu derseniz vakur surlarımız dersem sanırım nelerden bahsettiğimi anlatabilmiş olurum az da olsa...

Yazımı yazmadan önce şehrimin güzel şarkılarını dinliyordum sonradan düşündüm ben ne zaman memleket özlemiyle yanarsam bu şarkılara sarılıyorum ve iyiki varlar ya bunlarda olmasaydı o zaman sararmış mektuplardan mı hasret giderecektik bilmiyorum. Memleketinden sebebi ne olursa olsun ayrılan insanlarda ilk oluşan duygu bu şehir beni kabul eder mi acaba memleketimdeki gibi kükrermiyim yoksa susarmıyım, sinermiyim. Bazılarınızın yine sesi geliyor aman ben kimseden hiç bişeyden çekinmem diye ama ben öyle olmuştum ama şimdi buraya da hakim oldum en azından rahatım ve artık sadece yemek yemek için değil seni şefkatle beslediği için seviyorum bulunduğum şehri... (aslında alıştım desem daha doğru olcak, seviyorum çok abartılı mı oldu?)

Son olarak başka şehirde bulunmak güzel, kendi şehrini özlemek güzel, şehrini şarkılarında yad etmek güzel, ama en güzeli ne derseniz sanırım şehrinizin kıymetini bilmek olsa gerek...

saygılarımla