Merhaba heyecan

<ı>Her şey yıllar önce bir televizyon programında Güner Ümit’in yarışmacılardan birine “beden öğretmeni misin?” demesiyle başlamıştı sanki.

<ı>

<ı>Bizlere, iki kere ikiyi bilemez denklemine denk düşen bu haddini aşmış, Güner Ümit esprisi karşısında kendimi çaresiz hissettiğimde, iki yıllık lise öğretmeniydim.

<ı>

<ı>Yüzündeki simetrik et benleri eşliğinde gülerek, yarışmacıya sorduğu soruya yanıt alamayınca, beden eğitimi öğretmenlerine gıyaplarında, hesap bilmez engelliler muamelesi çekmesi çok sinirime gitmişti.

<ı>

<ı>Mengen’de sıcak bir yaz akşamında soluduğum hava, çam kokuları değil de, Hacı Murat 124 ün egzozundan çıkan pekmez kıvamında linyit dumanı oluvermişti birden.

<ı>

<ı>Sahne dünyasının hiç sönmeyecek sanılan ışıkları eşliğinde, saltanat kayığının en uç noktasından seslendi durdu, yıllardır bu simetrik et benli vatandaşımız.

<ı>

<ı>Yıllar sonra çok daha büyük ve hiçbir zaman affedilmeyecek bir gaf kazası daha yapmış ve saltanat kayığının, o uca doğru kavisli yükselen ivmesinden inişi kayarak oluvermişti.

<ı>

<ı>Yaşamımda çok önemli kararlar almama neden olan simetrik et benli vatandaşın gaf sözlerini yıllar geçse de unutmam mümkün olmaz.

<ı>

<ı>Belki Frank Herbert işte tam bu gaf imparatorları için, “Neyi hakir görürsün? İşte tam bununla tanınırsın” demiş olabilir.

<ı>

<ı>Onun içindir ki; hep ve daima öğrenme merakımı canlı tutmaya, benzeri gaf imparatorlarına malzeme olmamaya özen gösterdim. İnsanları kitaplar gibi düşünmeye, kapaklarına bakıp aldanmamaya gayret etmişimdir.

<ı>

<ı>Her yeni işin başlangıç noktasında, aklıma düşüveren bu anı, beni düşündürür ve bir o kadar da heyecanlandırır.

<ı>

<ı>Bolu Erkek Öğretmen okulunda okuduğum yıllarda kapalı spor salonuna ilk resmi okullarası basketbol maçıma çıktığımda duyduğum heyecanı unutamam mesela..

<ı>

<ı>Yine aynı okulda Edebiyat dersi öğretmenimizin söylediği, muhtemelen Namık Kemal’in “<ı>barika-i hakikat<ı> müsademe-i efkardan doğar<ı>” sözlerini de,

<ı>

<ı>Altı ay kadar okul takımlarını çalıştıran “kolsuz” lakabıyla bilinen boks antrenöründen ders alıp sonra ringte, benden on kilo fazlası olan üst sınıftaki bir abiden antrenman maçında burnuma, yüzüme yediğim yumrukların heyecanı ve acısını da unutmam mümkün değil.

<ı>

<ı>Boluspor – Balıkesirspor<ı> maçını, şampiyonluk maçlarında okulun bandosunu kapalı salon tarafındaki kale arkasına götürüp orada davul ve borazanlarla tezahurat yaptığımız yılları ve o karşılaşmaların heyecanını da unutmam mümkün olamaz.

<ı>

<ı>Onyedi yaşında Bolu’dan ayrılıp Doğu Anadolu’da öğretmenlik yaptığım yıllarımı, heyecan ve korku karışımı duygularımı hiç ama hiç unutabilirmiyim.