Merhaba

Nice zamanlar vardır ya kaybolursun kendi içinde yarattığın dünyada, bazen çıkarırsın hürriyetini güne ve korkarsın belki yaşamaktan belki de kırılmaktan, zaman zaman çekip gitmeyi düşünürsün en bencilce en benlik duygularınla kürekleri sadece senin çektiğin bir tekneyle, ve hayatını yaşanmamış sayarsın bazen hiç tat almadan yaşadığını, amaçsız nefes aldığını düşünürsün bunu ister belki hayat senden ama sen hayattan ne istediğini bilmiyorsundur hayat dersin beni bana uzaklaştırdın kaybettin beni içinde yokluğunda savruldum sayende çok basit bir kaçış diye düşünürsün ama bunu uygulayacak ne cesaretin ne de isteğin vardır...
Günler vardır yaşamadığını düşündüğün ama en içinde olduğun

Gitmek bildiğin ama yaşadığın yerden bilmediğin ama özlemini duyduğun gözlere gitmek kaybolmadan…
Şaşırmadan umudu düşte, düşü günde yaşarcasına gitmek,
Yaşayamıyorsan yaşadığını düşlerini yaşamda gitmek , gitmeden, , ,

Farklı zamanlarda yazılan ve nedense birbirini tamamlayan bu cümleler benim;benim de ben nerdeyim diye bir soru gelir aklıma nedense her yazdığımda böyle birbirini tamamlayan cümleleri peş peşe, hayatın oyunumu diye ya da kader mi diye düşünmek isterim bazen en çocukça korkaklığımla ama değil ne yaşamak istiyorsan onu yaşarsın bu dünyada ya cenkleri göze alıp acıyla yüzleşeceksin ya da sıradan bir çiftçi olup yok sayılacaksın toprağı işleyeceksin ve bunu sadece sen bileceksin yazmak gibidir bu da değerin gidince anlaşılacaktır hep, dostluk gibidir belki kaybedenler kaybettiğinde anlar anca ve bu yüzden korkar o çiftçi dostlarını kaybetmekten ve bu yüzden yüzleşmek istemez acıyla cenk alanlarında,

Hayat değilmidir ki her karmaşıklığıyla bizi cezbeden üzen ağlatan güldüren bizi bize tanıtan hayat değimlidir ki bize aşkı ve acısını öğreten ve o değimlidir ki bize doğruyu yanlışı gösteren, , , peki bu hayata doğruyu yanlışı kim gösterdi ki bize o gösterecek, kim öğretti ki aşkı ona bize öğretecek, o kime aşık oldu ki bizimkine yanlış diyecek ve o nerden bilecek yaşatmadığı mutluluğun acısını içimizde.
Hayat yaşadığın yada yaşamak istediğin, elindekiler ve kaybettiklerin hepsi. Hayat kendinden korkaklığın cesaretin, hayat içindeki çocuk dışında her zerresiyle sensen hayat sana bir şey öğretemez ve yargılayamaz seni sadece içinde ki korkaklığın adı hayat olur bu kadar korkmak en insanca duygudur ama neden korkuyorsun yalnızlıktan mı terk edilmekten mi yoksa ölümden mi üç korku ama hepsi aynı değil mi ''yalnızlık'' ki doğduğunda da yalnızdın ve mutluydun,

Ben hayattan korkmuyorum ve hayata dair sadece yaşamak ve ne olursa olsun gülmek çünkü bir daha murat olmayacak yada hayatında ki sen bir daha yaşamayacak onun içindir ki hayatında sadece istediklerini istediğin gibi yaşa diyebilen bir çocukla beraber yaşamak varken hayatı;neden üzüleyim

'Her şeyi gönlünce yaşa çünkü benim için gerçekten değerlisin'

Zaman, hayat, özlem ve kaybolmuşluklar işte içinde bulundurduğun karmaşa dedi;

Karmaşa bu sözde üzüntü ve çıkmazları ifadelemekte ağar, bekli de üstünü örselemek çünkü insan sadece kendi yarattığı karmaşayı aşamaz ve onun içinden çıkmaz;çıkamaz çünkü o yaratmıştır ve yaratmak istediği için yaratmıştır sadece yoktan var etmiştir bu noktada bilinmezleri oysa yaşadığı duru bir sudur içtiği gibi kokladığı gibi en bunaldığı anında altında yürüdüğü gibi berrak bir yağmur damlasıdır, sadece o bulandırmıştır başkalarına karşı yaşadıklarını ve yaşamak istediklerini yaşanamamış gösterip kendisini değerli kılmaya kırgın ve yaralı kılmaya çalışmıştır oysa sadece cesaret edebildiklerini yaşar insan bu nefeste sadece kaybetmeyi göze alabildiği şeyler kadar mutlu olur insan bu canda ve tatmak istediği kadar acı tatar bu sürgünde yalnızlığının ve korkaklığının.,

Peki neye göze alabilir insan kazanmak için neyi göze almalı insan kazanmak nasıl olacak eğer kaybedebiliyorsan, kazanırken neleri kaybedebilirsin ve kaybettiğinde ne kazanacaksın işte karmaşa bu beklide daha doğrusu doğru soru bu…