Metin Oktay ile Bir Anı

Zaman 80'li yılların başı.

Mekan bankacılığa başlamış olduğum Gayrettepe Şubesi.

Her zaman ki monotonluk çerçevesinde bir iş günü yaşanmakta. Muhasebe servisinde kanuni defter ve muavin kayıt işlemekten bunalmış bir şekilde şubeyi öylesine temaşa ediyordum ki müşteri kuyruğunun en sonunda tüm mütevazilği ile sırasını bekleyen bir aşina yüze rastladım. Metin Oktay'dı bu bekleyen kişi. Türk futbolunun taçsız kralı Metin Oktay.

Kendi kendime benzetiyorum dedim. Koskoca Metin Oktay sıra mı bekler. Gider müdürün odasına çayını kahvesini içerken işini yaptırır ve çeker gider. Bu düşünceler içindeyken gözlerimi oğuşturup bir daha baktım. Yanılmıyordum bu bekleyen kişi Metin Oktay'dı be Metin Oktay.

Çaktırmadan muhasebe servisine şöyle bir göz attım. Bizim şef hazır yerinde yok iken hızlı bir şekilde müşteri bankosuna doğru fırladım." Metin bey buyrun size yardımcı olalım " diye seslendim. Utangaç bir yüz ifadesi ile bana doğru yaklaştı "Sıkıntı yaratmış olmayalım. Bekleyebilirim " gibi bir takım sözler sarfetti. Ben ve Metin Oktay kuyrukta bekleyenlerden bir tepki, bir söylenme falan bekliyordum ki onu fark edenler bu mütevazi kişiye hayranlıkla baktılar. Beden dilleri ile Metin Oktay'a âdeta buyrun dediler. Bankodaki arkadaşlarım işlemleri hallederken biz de sohbet etme imkanı bulduk. Çaylar, kahveler içildi, işler görüldü ve Metin Oktay kibarca müsaade istedi.

Ve ben o güzel insanın uzattığı eli sıktım. Taksim İlkokulun dördüncü veya beşinci sınıflarında okurken okulu kırıp Dolmabahçe Stadında ikinci yarılarda kapılar açıldığında veya o ünlü beleştepe mevkiinde muhteşem futbolunun son demlerini izlemiş olduğum bu güzel insanın elini bir daha sıktım. 

Yirmili yaşları sürüyordum, Galatasaray tutkunuydum, ve ona hayrandım. Onun sıktığı eli o gün bittiğinde yıkayamadım.