Mevlana ve Che'den "Vazgeçiş" Üzerine...

Nelerden vazgeçebilir insan? Ve hangi durumlarda, ruhunun hangi fırtınalı hallerinde? Bilebilir mi ki bu sorunun cevaplarını?

Önceden planlanmış kaç durumun sonu veya geldiği yer planlanana uygundur ki? İnsanoğlu düşünmeye başladığından bu yana bu soruların cevapları peşinde değil midir?

Aslında sorular da hep aynı; tuzaklarla dolu, insan beyninin labirentlerinden çekilip çıkarılması güç, çoğu zaman da becerilemeyen, çaresizlik içeren aynı cevaplar…

Tek doğru var gibi sanki; bilinmeyenden sakınma, tedirgin olma ve karşılaşılmak istenmeyen, yüzleşmek istenilmeyen… Bu “kaçak” olma tutumu ve durumu, insanoğlunun en sevdiği yer olmalı..!

Vazgeçmeye dair çok kafa yormuş insanoğlu…(arada “kızı” da mı demeli, bilmem ki) Çünkü yürüyeceği, kat edeceği “yaşam” yolunun GPRS’i yok ki..! Beyninin ürettikleri sonucunda verdiği kararlarla kendi için doğru olan yolu bulmaya çalışır daima… Bunun için de düşünmeli, kafa yormalı elbet…

Bakın; “Vazgeçiş” üzerine 1200’lü yıllarda yaşamış olan Mevlana ne demiş:

“ Her şeyin üstüne gelip, seni dayanamayacak bir noktaya getirdiğinde sakın vazgeçme; işte orası kaderinin değişeceği noktadır…” 

Ne güzel, ne kadar besleyici değil mi?

Ya 1900’lü yıllarda yaşamış  Che Guavera:

“ Unutma; kaybettiğinde değil, vazgeçtiğinde yenilirsin…”

700 yıl ara ile yaşamış, yaşadıkları coğrafyanın dışında bütün dünyayı etkilemiş iki “eylemci” nasıl da aynı yerden bakmışlar meseleye.

Biri “ruhi” dünyanın “sufi” eylemcisi, diğeri de “dünyevi” yaşamın “militan” eylemcisi… Kendi yaşamlarını da, milyonların yaşamlarını da anlamlandıran, “dokunuşları” ile “kalp gözlerini” açan eylemciler… Dolayısıyla elbette birinin sözleri daha ağdalı, diğerinin ki de o’na yakışan ölçüde daha keskin…

Seçimler böyledir işte… Yaşamın kilometre taşlarıdırlar. Sonuçları iyi gelir veya kötü, ancak en insana ait olan ve yaşamın anlamlandırılmasında değeri olanlardır…

“Seçimler yapmak zorunda isek yaşam yolumuzda; seçmediklerimizi de “kaybetmiş” oluruz aynı zamanda…” demiş bir başkası da…

Yani; “Her seçim bir kaybediştir. Her tercih de bir vazgeçiştir…”

Ve uzun zaman önce de aktarmış olduğum W.Shakespeare’ nin çok sevdiğim şu dizeleri de aynı dem’den vurur sanki…     

Yıldızları süpürürsün farkında olmadan,

Güneş kucağındadır bilemezsin…

Bir çocuk gözlerine bakar, arkan dönüktür,

Ciğerinde kuruludur orkestra, duymazsın…

Koca bir sevdadır yaşamakta olduğun, anlamazsın,

Uçar gider, koşsan da tutamazsın…