Milli Modeller geliştirmeliyiz!

MM (Milli Modeller)

Milli modeller, başkasından birebir ithal olmasına gerek yoktur ancak iyilerden, bizim yapımıza uygun olanlardan seçilebilir neden seçilmesin ki?

Almanya’ya 2010 yılında giden birisi, Media Markt’a giden bir Türk kasaya yanaştı, fotoğraf makinesi almak istiyordu ve kredi kartını kasiyere uzattı. Sarışın uzun boylu kasiyerin yüzü asıldı. Almanca bir şeyler söyledi. Baktı, Türk Almanca bilmiyor, bu defa İngilizce; “Only cash(onli keş-sadece nakit geçerlidir)dedi.

Türk şaşırdı: “Allah, Allah Türkiye’de Türklere 16 taksit yapan Alman firması, Almanya’da onli keş diyor.” Türk dayanamayıp gruba eşlik eden Alman’a sordu; Almanya’da neden kredi kartı veya taksit tercih edilmiyor. Alman; “Devletimiz, vatandaşının fazla borçlanmasını istemiyor. Eğer taksit olsa gelecek ayın maaşını da harcayabilir, bu da uzun vadede vatandaşımız için yıkım olur. Biz tasarrufa inan bir toplumuz ve cebimizdeki paradan fazlasını asla harcamadığımız gibi, iki kazanırsak bir harcarız. Nakit kullanırız, aracı olarak bankayı aradan çıkarırız, üreticimiz de tüketicimiz de kazanır.” Bizde bu durum nasıl; Al, al, ne bulursan al, çöpü bile al, taksit taksit öde. Ekonomiye can ver. Can ver ki canın çıksın!

Almanya’daki ekonomik sistem mantıklı, akılcı değil mi? Böyle bir sistem akılcıdır ve alınabilir hatta alınmalıdır.

Faiz haramdır, adını değiştirsen de içeriğini değiştiremedikten sonra o faiz ki haramsa yani zehirse buna bulaşan zehirlenmiştir. Zehri atmak, yerine tasarruf şekilleri koymak lazım. Milli ekonomi modellerinde bir ara kar ortaklığı şirketleri ortaya çıktı. İyiler kötülerle birlikte söndü ve yok oldu. Devlet ortada yoktu. Devlet en sonunda ortaya çıktı ve daha iyisi nasıl yapılabilirdi, nerede hata yapıldı demek yerine bana mı sordun kardeşim dedi. Devlet bir zamanlar köylü, sonra yeşil diye ayırdığı sermayenin erimesine, çözülmesine göz yumdu. Bundan ders alınabilir daha iyi işler yapılabilirdi, yapılamadı, yapılmadı. Ahi dedemizin kitabına bakabilirdik, bakmadık. Değirmenin suyu başkasındaysa buğdayı un yapmak zordur. Aza kanaat etmeyen çoğu bulamaz.

Yaşanan acayip bir zaman, gerçek kurtuluş savaşı, gerçek üretim savaşı.

Orduları savaştıran, onları doyuranlardır. Orduları doyuranları öldürünce ordu sadece bir hülyadır.

Atı kim besliyorsa ata binen o olmalıdır! Atı beslediği halde ata binemeyen, binmeyen de hizmetçi, seyistir.