Milliyet Blog ve düşündürdükleri

İtiraf etmeliyim; bu yazıyı daha önce yazmam gerekirdi. Şimdi yazmama sebep ise gitmeyi çok istediğim halde gidemediğim, tam da bu nedenle yüreğimin değil aklımın oralarda kaldığı Eymir Yolculuğu ve yazılarını her zaman büyük keyifle okuduğum, tanıştığım ilk fırsatta kendisine “ Neşe Abla” diye seslenmek istediğim, – tabii eğer izin verirse -, sevgili Neşe Evrim’in “ Blogda Göl Sefası” adlı, sıcak dostlukların kuruluşunun habercisi olan yazısıdır.

Milliyet Blog’da yaklaşık sekiz aydır yazıyorum.
Başlangıçtaki amacım, bitmek tükenmek bilmeyen yazma tutkusuydu.

Şimdi kendimde şunu gözlemliyorum: Bir yıl öncesine kadar tanımadığım insanları günlük hayatımın içine dahil ettim ben. Sanki yıllardır tanıyormuşum gibi samimi bir şekilde üstelik.

Nasıl mı?

- Kevser, (Şekercioğlu) dünkü yazını okuduğumdan beri dayını merak eder oldum. Kendi kendime “Kevser’in bende başka mail adresi, telefonu falan yok ki ulaşsam da dayısının durumunu sorsam, yapabileceğimiz ne var öğrensem” diyorum.

- Pelin ( Kalyoncu) iyi misin merak ettim seni? Karaya vurmuş gemi resimli yazında anlattığın -malum acı- için üzgün geliyordu sesin. Haa bu arada, verdiğin adreste krep yiyeceğim İzmir’e geldiğim ilk fırsatta. Belki birlikte yeriz kimbilir :)?

- Milliyet Blog’a yazmaya başladığımdan beri okumaktan vazgeçemediğim bloğumuzun değerli doktoru Akdenizli’nin yeni yazıları nerede? Eymir çok mu yordu kendisini, yoksa ben mi rastlamadım?

- Mavi Ruh’cum, “Supanglez”ini ilk fırsatta deneyeceğim. Denediğim başka tariflerin de var, haberin olsun.

- Solohan ve Ümit Ağabey, bizi fazla merakta bırakmayın. Olsun artık şu düğün, Milliyet Blog bir de düğün görsün.:)

- Süleyman Ekim Bey, sizi okumadan olmaz, en sevdiğim gazetenin ilgiyle okuduğum köşe yazarlarından biri gibisiniz. Kaleminize, yüreğinize sağlık.

- Kalemi asi, kendisini tanıyamadığım için bilemiyorum (tanıyanlar asi değil diyorlar ama :)) A-siyazar. Sizi de okumadan blogdan çıkmam mümkün değil bilesiniz.

- Sen otuz yıldır, ben 20 yıldır aynı şehirde yaşadığımız, aynı caddelerde, sokaklarda yürüdüğümüz halde tanışamadığımız Yeşim’ciğim (Özdemir). Senin gibi güzel bir insanı bu Milliyet Blog’da tanıdım ya, daha başka ne isterim? (Bu arada önümüzdeki hafta kesin yanındayım, arayacağım seni, unutmadım).

- Sabiha Rana Hanım, nasıl dost, nasıl sıcaksınız yazılarınızda. Bir gün çat kapı kapınızı çalıp, bir fincan Türk Kahvesi eşliğinde tanışmak isterdim sizinle. O kadar yakınsınız, bilesiniz.

Yazmakla bitmiyor.
Liste uzayıp gidiyor.

Milliyet Blog dostluğu, sanal ortamdan çıkıp, gerçek bir değer olarak, hayatlarımızda kendini gösteriyor. Gün geçtikçe çoğalıyoruz üstelik.

Değerini bilmemiz, çabuk tüketmememiz gerek.