Milliyet blog yazarları uçtu!!!!

Hadi yaaa, öyle mi?

Valla!!!

Hı hı, tabi tabi!!

Blog yazarlığı ve uçmak ha?

Peki ne alakası var?

Çoook alakası vardı..

Dostluk vardı bu proje de, hatta bir defalık dahi olsa selamlaşmanın hatırı vardı.

Geçtiğimiz yıl yayınladığım MB inönü buluşması davet yazım sonrasında kendime kızmıştım aslında..Öyle ya, düzenleyen sen değilsin.
Peki o halde otobüs terminalindeki çığırtkanın müşteri çağırması gibi neden yırtınıyorsun?
Bu gün itiraf ediyorum, amacım bu sevinci çok, çok, daha çok arkadaşımızla paylaşmaktı.
Tıpkı diğer buluşmalarda sergilenen dayanışma örneğinde olduğu gibi!
Havacılık faaliyetlerinden yararlanmak bir çoğumuz için bir ilk olacaktı çünkü!

Hani yediğin içtiğin senin olsun gördüklerini anlat derler ya.. Bende öyle yapacağım bir kez daha!

Nizamiye kapısında kendimizi THK birliğine teslim etmemizle başlamıştı her şey!

THK ve MB amblemli kimlikler ve şapkalarımıza kavuşmamız sonrasında yüzlerce üniformalı kahraman arasında hiç yabancılık çekmedik!

Korkularımızı yeniverdik nasıl olduysa?

Kendimde değildim paraşütümü kuşanırken!

Planör uçuşu sonrası piste indiğimde yine kendimde değildim!

Sayın pilotumun, "biraz akrobatik harekete ne dersiniz Arif bey" teklifine ne cevap verdiğimi de hatırlamıyorum!

Gazetemizin bu buluşma için görevlendirdiği muhabir arkadaşımızla tanışma anına kadar gerçekten kendimde değildim!

Benimle röportaj yapmak teklifine verdiğim cevabı hatırlıyorum pek tabii ki!

Ayaklarımın yere bastığı o ilk an unutulur mu hiç?

Muhabir arkadaşımız uçuş sonrası paraşüt takımlarım çıkartılırken fotoğraflarımı çekmeye başlamıştı!

Onunla kaynaşmakta gecikmedik.

İçimizden birisi oluvermişti kısa zamanda, hem zaten öyle değil miydi!

Meslektaştık nede olsa:-)

Ancak daha fazla röportajlar yapmaya ve fotoğraflar çekmeye fırsat bulamadan, apartopar bir uçağın içinde bulmuştu kendisini.

Uçmak istemiyordu aslında, daha önce de hiç aklından bile geçirmemiş Ama Talip beyin ani bir sürpriz kararıydı bu!

Bir komutan emri gibiydi , karşı gelememişti.

Muhabir arkadaşımızın verdiği cevap kısacıktı.

Hadi ya, sahi mi? Bişey olmaz dimi?

Hemen paraşüt takımı bağlandı ve birkaç saniye içerisinde paketlendi adeta!

Uçuş sonrasında oda rüyada gibiydi tıpkı bizler gibi.

Verdiğim röportaj da, MB yazarları arasında gelişen kalıcı dostluklardan bahsettim ve Milliyette yayınlanmak üzere not edildi, bir bir!

Ropörtajlar sonrasında yüzlerce fotoğraf karesi kaydedilmişti, o dev gibi makinasına!


Sıradaki uçuş için, "Antonov AN2" uçağı bizi beklemekteydi pistte!

Yaşadığım ilk heyecan sonrasında oluşacak tüm faaliyetler benim için çocuk oyuncağı olur demiştim kendi kendime.

Ama ne mümkün?

Kendisini asla unutamayacağım çılgın bir pilotumuz çıkmıştı bu defa sahneye!

Biraz harekete ne dersiniz?

Daha cevap vermemize fırsat bırakmadan başlamıştı özel akrobasi şovuna!

Kocaman uçağı önce hızla düşme moduna getiriyor ve aniden yükselişe geçiyordu.

Ve bizler tavan ve yer arasında hoplarken korkuyla karışık sevinç çığlıkları atıyorduk.

Birbirimizin korkulu hallerine gülmekten çatlayacak haldeydik!

THK amblemli şapkalarımız kafamızdan fırlayıp uçağın içinde uçuşmaya başlamıştı!

Sevgili Murat Ertaş arkadaşım ve ben bağırmaya başladık, inecek vaaaar müsait bir yerde!

Bir saate yakın süren uçuş, korkudan sanki bir saniye gibi gelmişti bize!

Bir süre sonra inişe geçtiğimizi fark ettiğimizde yalvarmaya başladık.

Ne olur inmeyelim!

Sayın pilotum, bir daha, bir daha..

Aşağıda uçuş sıralarını bekleyen arkadaşlarımız olmasa bu heyecanı bir daha yaşamak imkanını rica edecektim Talip beyden!

Dedim ya, yediklerimiz içtiklerimiz anlık doygunluklardı!

Ama yaşadığımız olağanüstü heyecanlar ve günbegün çoğalan dostluklar asla unutamayacağımız değerlerdi!

Teşekkürler değerli dostumuz Talip bey,e ve sayesinde tanışmaktan onur duyduğum sevgili dostlarıma!

Ve ilk fırsatta tanışmak arzusunu taşıdığım sizlere.

Yakamıza taktığımız kimliklerde kendi isimlerimiz yazılıydı, ancak bizler MB yazarları olarak hepimizi temsil ettik!

Çünkü bizler o sıfatla oradaydık.