Blog yazarlığının kitap yazarlığına etkisi.

İlk kitabımı yazmak kararımla birlikte bitirmem bir kaç haftamı almıştı.

Hem de çocukluk dönemlerimden hatırladığım, Kemalettin Tuğcuvari bir anlatımla ve hayata onun çizdiği dünyadan giriş yapan bir başlangıçla.

Ancak çocuğu büyütmek ve sonrasında delikanlılık dönemlerine götürmek farkıyla. Çünkü çalakalem yazdığımın hiç farkında olmadan, parmaklarımın ucuna akıyordu kelimeler.

Hatta bir başka hikaye yazmaya koyulmuştum hemen ertesi gün.

Printer’den çıkan kağıtların mürekkebinin kurumasını beklemeye bile sabrım yoktu!!!

Evet evet, yazmakla kalmamış yayınevlerinin görevine bile soyunmuştum!!!

Yazım hatalarım varsa bile basım evleri düşünsün demek kolaycılığına kaçmadan:-)

300 sayfalık bir anlatımdan 50 sayfalık bölümü feda etmek zorunda kaldığım yüzlerce saat süren düzenlemeler haricinde çok fazla zorlanmadım.

Hem de, çalışmalarım sırasında ışığı söndüüür diye sürekli bağırarak hem gecenin sessizliğini hem de konsantrasyonumu bozan ev halkının uyarılarına aldırmadan!!!

Yazıcının tıkırtısı cansıkıcı olabiliyormuş demek ki!!! (nihayet bu gün anlıyorum)

Ancak haklarını teslim etmek gerek, arada bir çay ikram edildiği ve gözlerine yazık değil mi dedikleri için yine de teşekkür ederim ..

Tamamını bitirdiğimi sandığımda ise ilkokul hikayelerinden farksız ve anlatım itibariyle çok komik olduğunun farkına varmış, üzülmüştüm.

Aradan geçen yıllar sonrasında, yani dün akşam ilk halini okuduğumda ise üzülmek ne kelime, hatta çok güldüm.

At bir nokta ya da virgül, nereye giderse gitsin!!!

İstemeyerek de olsa kandırdığımı sandığım okuyucular değil, kendimden başkası değildi oysa!!!

Çünkü kitap yazmam sonrasında gelişen Milliyet Blog maceram beni bambaşka olayların içine doğru sürükledi doğrusu.

Yani anlatım ve yazım kuralları anlamında kendime çekin düzen vermemin garantisi oldu.

Çünkü görücüye çıkmak sorumluluklarınızdan her ne kadar kaçsanız da, yorumlar sayesinde bir nevi imtihan ediliyorsunuz ister istemez.

Ve burada bulunmanızın gereği olarak, yazdıkça ya da okudukça olması gereken kalıba sokuluyorsunuz ne güzel...

Bu nedenlerle, editörlerin denetleme görevlerinin çok yararlı olduğunu düşünüyor, gerisi hikaye diyorum.

Sonuçta blog yazarlığı bir hobidir diyenleri de haklı bulmuyorum…