Milyonlarca insan

belli ki sınırlar koymuş yaşam bilinmezlik hazinesinde
sicili kara kalemler yüzü suyu hürmetine söker şafaklar
heybetli aydınlıklar basar kucağını korkuların
boğazına düğümlenen yutkunamazlıklar
sorgulanan gözbebeklerinde/
bir örümcek yuvasını kurar
milyonlarca insan...

peçesini takmış ölüm yine sebepsiz bahanelere
avurtlarında yükünü hazmedememiş bir ayak kokusu
terli... terli demlenmemiş dillerinde acemi sözcükler
hesapsızca, umarsızca, korkusuzca güya
sessizliğin geveze çığlıkları yansır dağların kulaklarında
yükseklerde bir yerlerde/
bir kartal yuvasını kurar
milyonlarca insan...

ıssız sessiz, tatsız tuzsuz, cansız suların derinliğinde
toprağa saplanmış hazin bir kılıç keskinliği gökyüzünün maviliği
sırtı-göğsü belli değil kanatlarının, kara melekler ağlar mı
fırıl fırıl dönen başında sırmalı aurası, yanaklarında gözyaşı
titreyen dudakların bozbulanık hatları kayaların kuytuları
karanlığın ruhunda bir ateşte/
pervaneler kanat çırpar
milyonlarca insan
perişan

rolünü oynar...