Mustafa Mumcu

MB’un fincanda kahvesi bahaneydi.

Tanımaktan onur duyduğum insan bu sefer büyük bir şakayla aramızdan ayrıldın.

Bir yandan, kızgın ama çok sevdiğin annene kavuştuğun için teselli buluyorum.

Yaşadıkların bir kütüphane olmasına karşın mütevazi ve sevgiye doymamış bir çocuk yüreğinle insandın.

Kâh hırçın bir çocuk, kâh salon beyefendisi, kâh bilge, kâh sanatçı, en önemlisi her koşulda doğruları söylemekten kaçınmayan Atatürkçü vatansever, sevgiye doymamış yüreğinle insandın.

Bu yüzden şakalarına gülümseyerek seni çok sevdim.

Şimdi imlâ hatalarımı eleştirebilirsin diye de bana verdiğin sorumlu uyarıcım cirit atıyor:)

O meydanı dolduran sesini duymak için sana isteğin yeterlilikte gösteremediğimiz sevgimiz saygımız için toplanacağız.

Açık gözlerini kapat olur mu? Kapatacağını biliyorum, sevgili dostum.

Huzur içinde uyu...

Başımız Sağolsun