Mutfak terapileri

Her çalışan bayan için aynı mıdır bilemem ama ben işten gelip önce yemek faslını hazırlayanlardanım. Genelde Pazar günü pişen ve hazırlanan yemeklere hafta içi pilav makarna katkısı yaparak menüyü zenginleştirenlerdenim diyelim.

Hava açıp açmamakta kararsız. Akşam olmuş nerdeyse ama yinede ısıtmayan bir güneş evin içini aydınlatmaya yetiyor. Şirin dışarıda öten kuşlara eşlik ediyor kafesinden. Bense elimde tahta kaşık tencere başındayım.

“Sevgini kat” der annem hep. “Yaptığın iş ne olursa olsun sev. Sev ki, emek harcadığın işte sana karşılığını versin. Sevgisiz olmaz, illa ki sevgi katacaksın”.

Tencereye bakıyorum acaba yeterince sevgi kattım mı diye. Gülüyorum kendi kendime. Sonra birkaç köşe yazarının yazısı, birkaç yazarın ve Kişisel Gelişim Uzmanı’nın konuşması geliyor aklıma. “önce sevgi” diyor hepsi. Hayatta sevgi ile yapılan hiçbir şey sorun olmaz ve karşılıksız kalmaz.

Zero Limit kitabını okuyanlar bilir; ho'oponopono tekniği ile bir hastanedeki hastaların hepsi iyileştirilir. Kimsenin baş edemediği, yıllardır korkularak yaklaşılan hastanede gittikçe hasta sayısı azalır. Tekniği bulan doktor ise hayatta en zorlandığımız, söylemediğimiz ve hatta aklımıza bile gelmeyen cümlelerin tekrarı ile iyileştirir hastaları.

·Seni seviyorum

·Teşekkür ederim

·Lütfen beni affet

·Özür dilerim

Ne kadar da zorlanırız gerçekten değil mi? Özür dilemek gururumuzu incitir, sevdiğini söylemek önce karşıdan duymak için bekletilir. Teşekkür etmek minnet duygusunu çağrıştırır ki birçok kişinin tarzı değildir.

Oysa bir bitki bile sevgisiz açmıyor.

Eşim geçen hafta ektiği tohumdan henüz karşılık beklemezken geçen akşam açtığını, filiz verdiğini görünce şaşırdık ikimizde. “Severek ekmiş” diye geçirdim içimden. Pişirdiğim yemekler beğenilince bir kez daha aynı yere geldim “severek pişirdim”.

Demem o ki; sevgi! Önce sevmek yaptığın işi, hayatı, yanındakini ve çevrendeki her şeyi. Evreni sevmek, yaradanı sevmek, canlıları sevmek, bitkilerle konuşmak belki. Ama her kilidin anahtarı “sevmek”.

Pilav pişti. Kapağı araladığımda mutfağa yayılan buhar sevgiydi.

Ve tabağa konulan yemek yine lezzetli.