Nağme nağme "aşk"

Sevginle ısınırdım soğuk kış gecelerinde
Adın, nota gibi işliydi dilimde…
Ve her seslenişin ömrüme ömürdü sanki!
Dudaklarımdan yükselirdin nağme nağme…
Oysa bıraktığın anılar üşütüyor şimdi,
Biliyor musun??
Dün gibi aklımda gittiğin gün…
Bundandır saymayışım haftaları
An be an sensizliğe sürükleniyorum
Bugün günlerden ne??
Hangi mevsim, hangi yıla sürgün bu ömür
“SORMA’’ onu bende bilmiyorum…
Yaşamaksa evet nefes alıyorum…
Ama yokluğunda bilmem kaçıncı dünü yaşıyorum…
Gitme diyemedim ya sevgili
Gelme de diyemiyorum, yetmiyor nefesim
Yollarına adadım ya gözlerimi
Bundandır görmeyişim, aktı gitti firariler şimdi...
Ben sana böylesine aşık, böylesine hakimken
Sen neden gitmelere yolcu bir o kadar bakisin…
Peki!!! Git…
Hem de koşar adım git “adım”sız yollara
Unutma ki!!
Her adım atışında basıp geçtiğin “aşkımı”
Her adın anışımda hissedeceksin
Kural bu ya… “her ölümsüz aşk”
Tadacak bir gün aynı acıyı…“
Ah ettikçe, ah diyeceksin belki ama
Çıkmaz can’a aşk çoktan uğrayıp geçti sevgili… (CyLn)