Nasihat

Hayat hep istediğini vermiyor insana, gözyaşlarıyla, acılarla yasamayı öğreneceksin yoksa kabul etmiyor seni, kimi zaman kırılan umutların, yok ediyor yaşama sevincini. Kimi zaman cok sevdiğin... Anlamsız geliyor yaşamak, neden yaşayasın ki, sen hayattaki anlamı bağlamışsın bir çift söze, iki güzel göze. Sözler başkalarına söyleniyorsa, gözler başka gözlerdeyse niye yaşayasin ki...

Yok arkadaş sevgi böle aci vermemeli, böyle derinden üzmemeli, en azından yaşama sevincini almamalı elinden. Sen sev yeter dediler dimi sana da, diyenler paylaştı mı acını, çektiler mi onlarda aynı acıyı, durdurabildiler mi içindeki yangini... Ya sevdiğin o ne yaptı sen ağlarken ağladı mı seninle, geceleri yattığında gözyaşların ıslatırken yastığını, soğuk duvarlar kadar dinledi mi sözlerini, üstündeki yorgan kadar sardı mı, ısıttı mı seni? Sildi mi yastığın gibi gözyaslarini ? Neyi sevdin, niçin sevdin bunları yaşamak için mi? Terk edilmek için mi, yoksa aldatılmak mıydı hoşuna giden, aynı duyguları tekrar yaşamak için mi sevdin?...

Yok arkadaş hayata bir kere geldin sen, sevmek için, sevilmek için yaşadın. Hep acı çekmek, gözyaşı dökmek, terk edilmek ve en önemlisi aldatılmak değildi hak ettiğin. Her gün ölmek için gelmedin sen. İzin verme artık her gün öldürmelerine, izin verme sevgini incitmelerine, izin verme kimseye arkadaş. Ölümü yaşadın hergün, heran yaşıyorsun, yaşama artık, bu gece son gecemiz, sil gözyaşlarını, söndür yangınlarını. Geldiğin de ağladın, yaşarken ağladın, ölürken gülsün yüzün... Ağlama sırasını ver, yok olma sırasını ver geride bıraktığın delice sevenlere...

Tut elimi, sıkıca tut bana güven; ben seni hiç bırakmayacağım önümüzde uzun bir zaman var. Ne gözyaşı, ne acı nede ızdırab...