Nasılsın diye sorma bana!

İki kişi karşılaşınca birbirlerine ilk olarak hangi soruyu sorarlar?

“Nasılsınız?”

Hatta iddia ediyorum; en sık duyduğumuz sorudur bu! Peki nasıl cevaplanır genelde bu soru?

“İyiyim! Ya siz?”

Bu sabah tanıdığım birine formalite icabı sordum bu soruyu:

“Nasılsınız?”

“ Oooo! Okan Bey! Çoktandır görünmüyorsunuz! Ben iyiyim ya siz?”

“Minare miyim görüneyim beyefendi! Ben iyi değilim”

“Ha öyle mi? Allah iyilik versin! Daha daha nasılsınız?”

“İyi değilim dedim ya! Duymadınız mı?”

“Haa öyle mi? Hayrola! Niye iyi değilsiniz?

“ Deniz anaları denizleri istila ediyor! Moralim bozuk! Üzerimde bir asabiyet var anlatamam. Kızıyorum! Kızarıyorum, bozarıyorum! Alt kattaki komşuma, iş yerindeki kaosa, babama, avukatıma, ortağıma, çomak sokmak için fırsat kollayana, bütün dertleriyle beni bulanlara veee deniz analarına acayip bozuluyorum!

Havalar ıslak, gri, üç haftalık kar eridi gitti, yollarda gezmek, ip üstünde yürümekten zor. Yok yok, kaygan olduğundan değil, yani kaygan da, bildiğiniz gibi buzun kayganlığı değil! Cıvık! Adım başı küçük bir tepecik. Köpekleri seviyorum, pisliğini toplamayan sahiplerini değil. Durmadan yağmur çiseliyor!

Daha ölmemiş birinin mirasını paylaşamadıkları için mahkemelik olan çakallara... Hayvan çakalı severim de, insan olanını sevemedim bir türlü. Bir de şu deniz analarını!

Ne kıştı bu kış yarabbim.

Ne soğuktu ne sıcak, ne ıslaktı ne kuru, çok büyük parçalı bulutlu... Bütün kış güneş yok! Üç hafta dinlendik, beyaz örtüsünde bu kentin. Şimdi o da yok! Kahverengiye büründük!

Sabah üç-dört saat uykuyla derneğimizin tüm kurucu üyeleriyle mahkemeye çıktık. Yaylar gerildi, oklar fırlatıldı. Muharebeyi kazandık kazanmasına da, sinirlerimiz çok yıprandı. Gerdik, kastık, gevşettik... Gerdik, kastık, gevşettik... Bir de şu lanet olası deniz analarına sıkılıyor canım. Olmaz olsun böyle ana.

Evde tadilat bitti dedik, sevindik! Yok orası olmamış yeniden inşaat tozu. Yok burası olmamış, yeniden sıva, bi daha boya, kutuyu devir, parkeyi değiştir... Arıların nesli tükeniyor! Canım sıkılıyor, yağmur da hiç durmadan çiseliyor...

Stand taktılar, by pass dediler, damar açtılar... İki hafta dayandı... İçme dedik şu zıkkımı! Azraile meydan okuyor, birini söndürüyor öbürünü yakıyor...Evini aradığım zaman telefona her geç çıkışında ödüm kopuyor... Canım sıkılıyor! Hay sizin gibi deniz analarını, arılar soksun emi!

Bu ay yardıma muhtaç altı hayat kadını geldi yanımıza, evsiz kalmışlar, gözü yaşlılar, dayak yemişler, çocuk düşürmüşler...Parkta yatan mühendis...Yurtdışı edilen mülteci, geride kalan çoluk çocuk... Kesilen elektrik, ısınmayan kalerüfer... İnsanların içinde patlayan, sallanan, yanan, beklenen afetler... Birde yağmur hiç dinmedi, durmadan çiseliyor... Canım sıkılıyor! Göç eden kuşlar geri gelmiyor, her yıl biraz daha azalıyorlar...

Bankalar batıyor, ekonomi daralıyor, CiEm (GM) batıyor! Göz göre göre içine Saab’ı çekiyor, Opel’i yutuyor. Yirmisekiz bin aile babası işsiz kalıyor. Boing çakılıyor! Kriz teğet geçiyor, vatandaş ağlıyor. Vıcık vıcık avuçlar oğuşturuluyor. Beyaz eşya ile oy tüccarlığı yapılıyor. Canım sıkılıyor!

Yağmur da hiç durmadı, ha bire çiseliyor, sinsi sinsi, karanlık, gri, renksiz, soluk... Yetmiyormuş gibi bir de deniz anaları maydonoz oluyor. Bari onlar eksik olsaydı...Canım sıkılıyor!

Blog’da ortam gergin! Sığınamıyorum eskisi gibi! Güncel hayatın telaşesinden kaçıp yazıların arkasına saklanamıyorum! Silahlar çekilmiş, carcurlar takılmış. Ateş kese uyan yok, "düşman" tetik de, uyuyan yok! Yorumlar bazuka, cevaplar şarapnel! Ortalık karışık, keyfim kaçık! Canım sıkılıyor! Buz dağları eriyor! Hay dağların içinde buz tutası deniz anaları, arılar soksun sizi emi, geri gelmeyen kuşların yanında kalasıcalar sizi! “

Açtım gözlerimi kapadım ağzımı... Karşımda duranın yerinde yeller esiyor!!! Olsun! Ben rahatladım! Bir daha nasılsınız diye sormadan üç kere düşünür garibim!