Ne dersiniz..?

Elementler yerleşkesinin batısında dolaşıyorum. Grup grup dizilmiş adları metal olan bir çok kişiyle karşılaşıyorum. Aslında her birinin ayrıca isimleri olduğunu öğreniyorum. Hatta bazılarının isimleri dikkatimi çekiyor; lityum, sodyum, potasyum gibi.

Bazıları çok aktif "hangi taşın altını kaldırırsan o çıkar" derler ya. Elektron verip soygaz elektron düzenine ulaşmak için can atıyorlar. Bizim de mutlu olmak hakkımız diyorlar. Bunun içinde oldukça girişkenler. Çabaları çok fazla. Ancak hayat bu , her zaman istedikleri olmuyor. Bazıları soygaz elektron düzenine ulaşamıyorlar. Ancak yine de mutlu olmanın yolunu bulmuşlar kendilerince. Belki de kabullenmişler içinde bulundukları durumu kimbilir...

Bazıları ise kimseyle görüşmüyor. Soyutlamışlar kendilerini. Biz böyle mutluyuz diyorlar. Biraz havadan bakıyorlar herkese. Bir elekrona sahip hidrojenin gösterdiği özveriyi bile göstermiyorlar. Bilirsiniz gariban hidrojen, var olan bir elektonu bile paylaşır, mutlu olmak ve mutlu etmek için başkalarını.

Çok aktif olanların da yakınmaları var kendilerince; "Her zaman elekton alıcı bulamıyoruz. Bulamayınca biz bize kalıyoruz. Bağ yapıp mutlu olamıyoruz" diyorlar. Bağ yapmak için ne kadar istekli olduklarını biraz içlerinde kalsanız hemen anlarsınız. Bende sonradan öğreniyorum bağ sayısı arttıkça daha düzenli olunduğunu. Hayatta öyle değil mi zaten? Bağlandıklarımız arttıkça hayatımız daha da anlam kazanıyor. Yaşamın bir anlamı oluyor. Yoksa neden yaşıyorum diye soruyorsunuz kendinize. Yoksa sadece nefes almak mıdır yaşamak. Ne derseniz..?