Ne güzeldir aşk..

Yazılanlara bakıncada, yoğun acı ve mutsuzluk, inceden bir serzeniş görüyorum hayata..
İnsanlara... Birşeylere itiraz ediyor ve hep terkeden veya giden sevgiliye aşka sövme...
Bir hesaplaşma...
Oysa, ne güzeldir aşk...
Yaşamasını bilene...
Tadını almaya başladın mı vazgeçmek olmaz... Tadı damağında kalır adamın..
Öyle çok şey öğretirki insana...Öğrenmesini bilene...
Sevmesini bilirsen karşılıksız , kayıtsız küreksiz, beklentisiz, olduğu gibi...
Yaşayabilirsen asla vazgeçmeyeceğin su gibi , ekmek gibi.. Yaşamaya sebep olan aslolan o olur hayatında...
Karşılıklı saygı-sevgi büyüdükçe insanın içinde, tutamazsın kendini..
Bırakırsın kollarına aşkın tam anlamı ile...
Öyle güzeldir ki..Öyle doyulmazdır ki...
Bilirim her yaralının yarasına merhem bir aşk vardır bir köşede...Birgün çıkar er yada geç illaki...
Birçok şeye aşkla tutunabilir insan..Kıymet bilene...
Geç te olsa beklemesini bilmek, onu karşılamak ve alıp kabul etmeyi öğrenmek demek aşk...
Kural koyamazsınız aşka...İstediğiniz kalıba sokamazsınız...Sokmaya çalışınca uçup gidiverir elden avuçtan, yürekten...İşte o zaman can yakmaz mı?
O zaman acılı kelimelere, kalemlere dökülür..O zaman bir hesaplaşma başlar yitenlere...Yitip gidenlere...

kalın sağlıcakla...kucak açın aşklara...