Ne hale geldik farkında mısınız?

Ne kadar garip bir ülke haline geldik.

Yine geçmiş zamanlardan bahsedeceğim, belki sıkılacaksınız ama etmek zorundayım.

Bizim zamanımız da yolda ki kadınların, kızların namusundan herkes mesuldu.

Yoksul mahallerimiz de herkes namus timsali, herkes bir birinden sorumluydu.

Anneler çocukları doğrur, mahalleli güven içerisinde o çocukları büyütürdü.

Yüreği yiğit delikanlılar değil kızlara laf atmak, yanından bile geçmezlerdi. Delikanlılığa ters diye.

Böyle gördük büyüklerimizden.

Kadın cinayetleri yok denecek kadar azdı.

Kadına kalkan el o mahallede kırılırdı.

Kadına el kaldıranın o mahallede bir daha ikamet şansı yoktu.

Herkes komşusunun eşini, bacısı, yengesi, halası, teyzesi, anası olarak görürdü.

Radyolarımız, tek kanallı televizyonlarımız, hayatı ve terbiyeyi öğretirdi herkese.

Utanma duygusu ağır basardı.

Radyoların ve tek kanallı televizyonların başında hayatımız çok güzeldi.

Komşuluklar yaşayan bir gelenekti.

“Bir manisi olmayan” komşularımıza gitmek için sabırsızlanırdık.

Veya bizim eve gelsinler diye dört gözle beklerdik.

Büyüklerimizin yaptıkları sohbetler, eğiticiydi, öğreticiydi.

Hayatın içinden derslerdi.

Eskiden zengin bir hukukumuz ve geleneklerimiz vardı.
Birbirini selamlayan yabancıların, anında tanıdık olması gibi.

İnsanların bir birine ve haklarına saygı göstermesi gibi.
İnsanların sofrasını bölüşmesi gibi.

Bir genç kızın kazasız belasız evine ulaşımının sağlanması gibi.
O halk ki, paraya değil insana, saygıya, sevgiye, aşka verdi değeri.

O değerle ki toplumun çimentosuydu.

Bizim nesil ahlak yönünden, insanlık yönünden, namus yönünden çok zengin bir Türkiye bıraktı yeni nesillere.

Bu değerler yetmemiş olacak ki,

Bizim bıraktığımız Türkiye beğenilmedi.”Eski Türkiye” denildi.
Eleştirildi, yerden yere vuruldu.

Biz mahallemiz de kimin Türk, kimin Kürt olduğunu bilmezdik.

Nihayetinde hepimiz insandık ve bir birimizi seviyorduk.

Şimdi kendi kendime soruyorum.

Yeni Türkiye'de ne değişti hayatımızda?

Hangi güzellikler ruhumuzu, bedenimizi sardı?

Hangi kardeşlik duyguları ile yaşıyoruz?

Kadınlarımız, kızlarımız yalnız başına dolmuşa bile binemez hale geldiler.

Hunharca cinayetler, gelir dağılımında ki adaletsizlik,

Dil, din, cins, ırk ayrımcılığı had safhada.

Sağ göz sol göze düşman olmuş.

Eskiden bir birine merhaba diyen dostlar bir birlerine diş biliyorlar.

Düşeni kaldırmak yerine bir tekmede üstüne vuruluyor.

Para için, makam için her şey mubah sayılıyor.

Milli ve manevi değerlerimiz ayaklar altında sürünüyor.

Ne değişti hayatımız da? “Yeni Türkiye’de”
Geçmiş zamanların güzelliklerini mumla aramaktan başka. 

Makam, mevki ve çıkar için ruhunu bile satan insanlardan başka. 
Mahalle yasaları siyasete teslim oldu.
Kapılar sürgülendi, pencereler kapandı.Kulaklar tıkandı her feryada.
Hukukun üstünlüğü, büyük adamların ayaklarının altında kaldı.

Ne kaldı elimizde?
Fırından ekmek çalanlara gücü yeten fukara hukuktan başka! 
Her şeye rağmen Yeni Türkiye’de bu kadarını beklememiştik.
Hayatın bile bir özelliğinin kalmadığını her gün yaşıyoruz.
Hiçbir şeyin güzelliğinin kalmadığı gibi.

Ne kaldı elimizde?
Birbirine saldırmayı ilke edinen topluluklardan ve insanların içine işleyen düşmanlıktan, hunharca işlenen cinayetlerden, tecavüzlerden, kadın katliamlarından başka. 
Yeni Türkiye de öyle bir hale geldik ki,kendisinden olamayana su bile verilmiyor artık.
Kimse birbirine sevgi ile saygı ile bakamıyor.
Aşkı kaybettik, saygıyı da, insanlığı da…
Yeni Türkiye de en önemlisi de insanlık ayağa düştü, kalkamıyor!

 Yeni bir yazıda buluşmak dileği ile…