Ne kelebek, ne de rüya; sadece "şiir"

        Film başlar başlamaz, beklentimin üstünde -tabi ki müthiş pastoral manzaralar eşliğinde- müthiş bir şaheserle karşılaştım. Daha ilk sahneden, seyirciyi içine çeken duygu yoğunluğu, filme değişik bir tat katıyor.

       

Her dönem filminde olduğu gibi, bu film de sizi bulunduğunuz gerçeklikten alıp bambaşka bir aleme sürüklüyor. Filmin geçtiği coğrafi şartlar sayesinde, ilk başta biraz yadırgasanız da hemen sizi içine çekip, o zamanda yaşıyormuşsunuz hissini veriyor.

       

Bir kere Yılmaz Erdoğan'ı ilk tebrik etmemiz gereken husus, başarılı oyuncu kadrosu. Oyuncuların hiçbiri, oynadığı rolde sırıtmıyor. Oynadığı rol diyorum ama aslında o kadar doğal bir şekilde rolün hakkını veriyorlar ki, içinizde hiçbir şüphe kalmıyor.

       

Yine filmi izlemeyenler varsa diye çok fazla ayrıntı vermeyeceğim fakat şu kadarını söylemeliyim, mutlaka görmeniz gereken bir film. Yılmaz Erdoğan Sinema' sı açısından bir başyapıt niteliği taşıyan film, öncekilerden farklı olarak mizahın yoğun hüzünle iç içe olabileceğini de gösteriyor. Zaten iyi mizah, Erdoğan'ın da dediği gibi hüznü de barındırabilmeli.

       

Son olarak da şunu söylemeliyim, filmde 2 şairin(aslında 3 şair) hikayesi anlatılırken, filmde geçen replikler ve şiirsel sözlerin zaman zaman görsel olarak seyirciye gösterilmesi,(özellikle en son sahne) izleyiciler için hoş bir sürpriz olarak, filmin görülmesi adına davetiye niteliğinde.