Ne olur ağlama...

Gözyaşların görülmesin diye

Gözlerine

Üç oyalı mendil bağlamışlar

Kederini anlamasın

Oyalansın diye bakanlar

Yok saymışlar seni ezmişler

Ayaklarındaki çamurla kirletmişler

Dilin lal bilirim

Yalnızca gözlerinle konuşurdun

Onu da senden almışlar

Bakmaya doyulmazken yüzüne

Nasıl da yıpratmışlar

Görmemişler acını

Belki de hiç umursamamışlar

Ellerinde kelepçe

Ayaklarında prangalar da olsa

Gözyaşların

Sel olup ulaştı kıyılarıma

Duramam artık buralarda

Sığamam kabıma

Günün ilk ışıklarıyla

Geleceğim yanına

Kirpiklerinin kıyısında oturup

Yüreğimin kapısını açacağım sana

Sarmaya yetmese de kollarım

Avuçlarımla dokunacağım

Gözyaşlarına

Ahhh aziz dostum İstanbul

Ne olur

Ağlama bir daha…

Ayşegül HAYVAR

21 Haziran 2017