Ne zormuş

Başını iki elinin arasına almış düşünüyordu. Uyku tutmamıştı bu gece. Saatin sesi geliyordu uzaktan. Tik tak, tik tak. Zaman nasılda hızla ilerliyordu, tik tak. Birden saatin guguk sesiyle irkildi. Zaman gece yarısını geçiyordu. Eski bir saatti bu, guguklu, baba yadigarı. Sonra kafasını kaldırıp evi incelemeye başladı. Yıllardır yaşadığı bu eve ne kadar yabancılaştığını hissetti birden. Sanki o guguklu saati ilk defa görüyordu. O perdeleri alabilmek için eşiyle tartışan o değildi. Ya duvarda asılı, mutlu evliliklerinin adeta bir belgesi olan düğün fotoğrafları? Hiç bu anı yaşamamış gibiydi. Saat hala ilerliyordu. O çok sevdiği guguklu saatin çıkardığı tik tak sesinden aslında şu anda ne kadar nefret ediyordu. Zaman dursa ya da yok olsam, kaybolsam diye geçirdi içinden.

Kalktı, ağlamaktan harap olmuş yüzüne, şişmiş gözlerine bakmaya başladı aynada. Sonra yüzündeki yılların acısıymış gibi duran çizgileri farketti. Yıllardır hiç görmemişti onları. Bir günde mi çıkmıştı yüzünde bu çizgiler? Nasılda acımasızdı yıllar! İnsan herşeye sahipken, herşeyini kaybetmesi ne acıymış meğer. Başını çevirdi, bu yorgun yüzü daha fazla seyretmek istemiyordu. Bu evi de!Nereye baksa bir anı canlanıveriyordu gözünde. Hani derler ya film şeridi gibi, işte öyle. Ama bazı yerleri makaslanmıştı bu filmin. Hatırlamak istemediği yerleri belkide. Sonunu getiremediği, bir türlü getirmek istemediği bir film.
Ne zormuş insanın karar vermesi. Artık saatin tik tak sesini duymuyordu. Gözleri evin bir köşesinde kilitlenmişti. O koltukta ilk kez şarap içtiği günü hatırladı. Nasılda sarhoş olmuştu. Hem aşıktı, hem sarhoş. Ne güzel eğlenmişlerdi o gün. Evliliklerinin ilk yılıydı, ilk günüymüş gibi sanki. Gözlerinden yaşlar süzüldü birden.
Bu kadar severken ayrılmak ne zordu! Ama kalmak daha zordu.Bunu kabullenmek, onu başkasıyla paylaşmak. Bunu asla yapamazdı. Odaya girdi, canı gibi sevdiği adama son bir kez daha baktı. Uyurken onu seyretmeyi çok severdi.Bir çocuk kadar masum.Eğildi, öptü son kez dudaklarından. Eve bir kez daha baktı çıkarken. Gitmeliydi. Bu gerçek onu yeterince yıpratmıştı. Yine de Ona kin tutamayacak kadar çok seviyordu. Ama gitmeliydi ya. Ona yakışır biçimde, dimdik...

Bloğumdaki fotoğraf www.dogusfm.com.tr adresinden alınmıştır.