Neden?

Gözlerim dolaşıyor sayfalarda, satırlar arasında gizlenmiş korkulara çarpıyor takılıp kalıyorum.

Sonra dönüp soruyorum.

Neden? diye.

Neden bir türlü bastıralamayan bu karanlıklara bakma isteği?

Neden güneşin ve aydınlığın hayatımızda yaratacağı mucizeden bu kaçış?

Neden bu hayatı hep bir şeylerden korkarak, tedirgin yaşama çabası?

Neden sadece kendini değiştirebileceğimizi bilirken, değiştiremeyeceğimiz şeylerden bu kadar şikayet?

Neden hayata ve insanlara karşı bu güvensizlik?

Neden hayatı, acısı ve tatlısıyla, iliğine kemiğine kadar emerek doya doya yaşamak varken, bu orta karar, kontrollü yaşama çabası?

Neden kaybedecek hiç bir şeyin yokken kendini herşeyden bu kadar çok sakınma.

Boşver be dostum, gel beni dinle bir kerecikde olsa sen.

Hiç pişman olmayacaksın ah bir bilsen.

Koy bir kenara artık bugüne kadar yaşadığın tüm acıları, korkuları.

Onlar artık dünde kaldı, dünde yaşandı.

Bilemezsin ki hiç bir zaman, diyemezsin ki, yarın, kesinlikle dünün bir tekrarı.

Dün vedalaştığın bir dost, yarın ise hiç tanımadığın bir yabancı.

Dön artık güneşe, aydınlığa yüzünü, bırak gitsin gözünün önünden tüm karanlıklar, gözünün feri sönmeden, daha vakit varken.

Aç yüreğini sevgiyle, gelen yeni, iyimi, kötümü hiç bilemeden tüm misafirlere.

Korkma kimse bu yüzden bugüne kadar hiç ölmedi.

Kaybedeceğin hiç bir şey yok, kısa bir süre çekeceğin yürek acısından başka.

Ama inan onunda aslında bir faydası var sana, yaşadığın tecrübelerin adına.

23 Mayıs 2007