Neden içiyorsam, ondan yazıyorum...

Neden içiyorsam, ondan yazıyorum...

Başlığı özetidir aslında yazma nedenlerimin, lakin o kadar da dişe dokunur bir sebebim yok ademden gayrı. İnsan olmaya, pişmeye çalışan adem evlatları iledir benim derdim, imanın, sebebim, dinim... Onlarla karşılaştığım ilk günden beri, ben deliyim, divaneyim, yaptıklarının şaşkılınğı ile viraneyim... Aklım havsalam almasa da bin yıllardır aynı dünya üzerinde yaşayageldiğim adem evlatlarının umarsızlığını, aymazlığını, pervasızlığını; tek ilacım neyim, meyim, dilim ve kalemim.

Bilirim güzel bir öz taşırlar içlerinde... Kendilerine dahi yabancı oldukları, zavallı ertelenmiş, ötelenmiş, örselenmiş benlikleriyle hem vücut daha yüce bir sebebin kırıntısı var ya içlerinde, bu bilgiye ne kendileri haiz, ne de bahaneleri hayat oyununda yaşam galesi olarak öne sürdükleri... Ama ben yine de derim, yazarım, söylerim; bazen öyle gelir ki zavallı bendeliğime, kendilerini bulmaları ve ne denli güzel varlıklar olduklarını anlamaları için bu, bana hayat yolculuğumda çizilimiş sebebim ve daimi ödevim...

Bir dostum sormuştu bir gün; çok güzel bir insansın ama kendini kirletiyorsun tükettiğin şu kötülüklerin anası mey denen illet ile, söyle bana ey güzel dost bunu kendine neden yapıyorsun ? diye... Sevgili Seyran'a cevaben ona yazdığım şiiri iletiyorum, zira ben şu ömrü hayatımda neden içiyorsam, ondan yazıyorum...

Mey-i Derman

Usdaş olsa usa canlar,
Sindaş olsa ruha canlar,
Deva olsa derde canlar,
Şenim diye içerim ben.

El aklıyla konuşana,
Şer niyetle yaşayana,
Zulm edip öz şaşırana,
Deva diye içerim ben.

Görmez olsa gözüm şeri,
Duymaz olsa özüm şeri,
Yolun şaşmış her beşeri,
Onar diye içerim ben.

Bir kez geldim şu dünyaya,
İnsan gibi yaşamaya,
Ham iken pişip olmaya,
Meylederim içerim ben.

İnsan özün dönmedikçe,
Özün dönüp görmedikçe,
Görüp yine bilmedikçe,
Ömür boyu içerim ben.

Kendim üzmek değil derdim,
Derd ile yandım tükendim,
Beşerde vuslat görmedim,
Hoşluk için içerim ben.

Serhoşken yanımda canlar,
Meşk eder yüreğim dağlar,
Meşkine dayanmam ağlar,
Mendilidir içerim ben.

Huzra zahir varamadım,
Dosta derman olamadım,
Tevfik geldim doyamadım,
Aşka diye içerim ben.

Tevfik Münzevi 14/08/03