Neden mi yazıyorum? (MİM)

Günlerce postacı yolu gözlenir. Ve eğer bir mektup var ise heyecanla kapalı zarf alınır. Defalarca hatta her kelimesi ezberlene dek okutulurdu. Okuması yazması vardı ama elyazısını okumakta güçlük çekerdi ki, gelen zarfları çevresindekilere okuturdu. Okunan kağıt üzerine yanağıma bir öpücük kondurur "yavrum" diyerek derin bir iç çekerdi...Bir diğeri gelene dek mektupları koynunda taşır.Geceleri baş ucuna koyar gizli gizli ağladığını anımsarım. Elime aldığım zarfları koklasamda onunla aynı kokuyu alamadığım kesin...Şimdilerde buram, buram hasret koktuğunu bilirim o beyaz kağtların...

Sık sık evimize gelen mektuplar bende aşırı merak uyandırmıştı. Nedense soramıyordum. Beşbuçuk, altı yaşımın içindeyim çekingen ve sessiz bir çocuk olmam sormamı engelliyordu. Aynı gün evimize gelen iki mektup ve öncelikle açılan diğerinden farklı zarf, bu kez okutulurken odadan çıkarılmamıştım beyaz kağıtta yazılanları duyacaktım sessizce varlığımı farketmesınler diye masanın altına gizlenmiştim. Mektup okundukça rahmetli babannem ağlama başlıyordu. İşte an merakım iyice büyümüştü. Son satırlara gelirken benden bahsediliğini duydum." Ana, nergizim nasıl? hala öyle çelimsiz mi? boyu uzadı mı? büyümüştür benim kızım"..."kızıma iyi bak" ...İşte o zaman anladım gelen mektupların babamdan geldiğini... cevap yazılan mektubun altına parmaklarım çizildi. Öyle hoşuma gitmişti ki, zarfla birlikte sanki ruhumuda koymuştum içine... Kapı eşiklerinde postacıyı gözler olmuştum. Gelen zarfları ilk ben açmak istiyor hatta ilk ben okumak istiyordum...Bazen kendimi öyle kaptırıyordum ki, hayali okuma işine gülüşmeler beni gerçekle hemen yüzleştiriyordu...

O günlerde tek dileğim, mektupları yazıp hatta gelen tüm mektupları babaaneme ben okuyayım istiyordum...Bu dileğim yengem sayesinde okula başlamadan bana okuma, yazma öğretmesiyle gerçekleşti ... İlk yazma maceram başlamıştı. Babama özlem dolu mektuplarım tam on yıl sürdü. Okumanın güzelliğinide keşfetmiştim. Okudukça kelime hazinem büyüyor ve ben kendimi rahatlıkla ifade etmenin mutluluğunu yaşıyordum. Yazmak bende zamanla tutku haline dönüştü. O zamandan bu zamana hüzünlerimi, sevinçlerimi, kırgınlıklarımı... hep yazıyorum...

"Yaşamak kelimelerin soyunmasıdır"...

Kendimi ifade etmenin engüzel yolunu bulmuştum... Milliyet Blog' dan hepimizin neşe'si Neşe Evrim sayesinde bilgim oldu. Beğenerek okuduğum yazılarına yorum yazmak için üye olmuştum. Şuan da yazdıklarımı Milliyet Blog'da siz değerli blogger arkadaşlarımla paylaşıyorum. Kağıda dökülen duygular daha bi anlam kazandı, beni ben yapan cümleler kurdukça yazma hissim çoğalıyor. Paylaştıkça, paylaşıldıkça yazmanın keyfi bir başka oldu...
Sevgili arkadaşım Özlem AKAYDIN beni mim'ledi bu oyunun devam etmesi için benimde üç kişiyi mimlemem gerek.

MİM'lediklerim...Sahi siz neden yazıyorsunuz?

* Murat Ertaş
*yekruseha
*Seyran Aksoy