Nefretimizin aslıdır savaşlarınız

Ey yüreklerinde öfke

Ellerinde silah kan akıtan

Çehresinde gül değil diken büyüten

Zulmeden, zalimliği başarı sayan düşman

Sözüm sanadır, sana…

Sağır değil gördüğün bu yürekler

Yüzlerinde perde yok, ışıl ışıl bakar gözleri

Silahın alasını da tutar gerekirse elleri

Hainlik tohumları ekilmedi ki içlerine sen gibi

Savaşa koşarak gitsin ayakları…

Ey kötülükle, kanla beslenen düşman!

Beyaz gecelerimize, ayımıza, yıldızımıza

Kanımızla boyadığımız bayrağımıza,

Yüzümüzü aydınlatan, içimizi ısıtan güneşimize

Yan gözle bakma sakın!

Biz Ata’nın yadigarıyız

Korku nedir bilmeyiz.

Aklımız kadar parlaktır gözlerimiz

Yüreğimize ekilen sevgiden doğar sevmelerimiz

Taşıdığımız değerlerle süslüdür çehremiz

Her karanlığı aydınlatır insanlığımız

Bu yüzden ürkek bakmaz gözlerimiz…

Dimdiktir yürürken, düşünürken başımız

Savaş istemez ne küçüğümüz, ne büyüğümüz

Barıştır çoçuklarımızın adları

Bu yüzden nefretimizin aslıdır savaşlarınız…

Rukiye ÇELİK

Ankara/20 Eylül 2013