Nereye kadar....

Birbirinden meşhur aydınlarımızın(!) başlattığı özür kampanyası çığ gibi büyümeye devam ediyor. Sıra Ahmet Kaya'ya geldi. Aslında çok daha önce başlatmıştık bu kampanyayı ama gündemde tutamıyorduk. Sağ olsun devlet büyüklerimiz de katkıda bulunmaya başladı artık, başarı kaçınılmaz.

Ülke kurmaları için Yahudilere toprak satmamış olmamızı onlar unuttu, biz kendimizi affetmedik;

Çanakkale'den geçit vermediğimiz, Kurtuluş savaşına kalkıştığımız için Sevr'de başlattığımız özür kampanyası 100. yılına doğru ilerliyor adım adım;

ABD'nin adını, Kurtuluş Savaşında karşı cephemizde yer alan beşinci ülke olarak hala koyamıyoruz tarih kitaplarına, başarısız olmalarına yol açmamızın özürü olarak:

Cumhuriyet kazanımlarını kabullenmenin bedelini ödeteceğiz kendimize birer birer geriye dönerek, hem de kendi silahını kullanarak;

Önce asıp Başbakanımızı, bakanımızı, sonra anıt mezar yaptık başımız öne eğilmiş;

Kıbrıs'taki Türkleri katliamdan kurtardık, sonra yanlışımızı soktu gözümüze emekli (genelkurmay+cumhur) başkanımız, hakkımızdan fazla toprak aldık diye;

Bölücülerle ilgili bir şey yazmaya gerek bile duymuyorum, mal meydanda.

Tabi ki bunlarla yetinmeyeceğiz.

Alkışlarla açacağız İmralı'nın kapılarını, belki bir devlet töreni düzenleriz el pençe özür dilerken.

Yetmeyecek, nereye kadar gideceğini göreceksiniz.

Benim hayal gücüm daha fazlasına yetmiyor ama onlar bulacaktır. 'Biz onların hayal bile edemeyeceği şeyleri gerçekleştireceğiz' anlamında bir slogan kullanmıştı adını hatırlayamadığım biri seçim dönemlerinin birinde. İbretle izlemeye devam edeceğiz.

Ülkeler de gelip geçicidir insanoğlu gibi. Üzülmeye değmez....

Yalnızca bir özür de ben dilemek istiyorum, bu vatan uğruna yaşamını yitiren kahramanlardan.

Kimi asker idi, kimi polis, kimi sıradan vatandaş kimi de büyükelçi ya da onun kızı......

İyi seyirler arkadaşlar....