Nöbetçiler neredesiniz?

İngiliz kraliyet sarayının koruma birliğine  genç bir subay atanır. İlk nöbetinde, büyük bir hevesle saraydaki tüm nöbet yerlerini tek tek dolaşıp, denetlemeye başlar. Bir de bakar ki bahçenin çok ilgisiz bir yerinde bir nöbetçi bekliyor. Sağa sola bakar, o nöbetçinin neyi beklediğini anlayamaz. Sorar:

-Sen burada neyi bekliyorsun?

-Bilmiyorum komutanım!

Ertesi gün büyük bir merekla aynı soruyu yer değişen diğer subaylara yöneltir. Onlar da bilmemektedirler.

Geriye giderek sarayın nöbet defterlerini incelemeye başlar. Ve sonunda aradığını bulur. Yıllar önce, saray bahçesinin o noktasında, ender rastlanır bir gül vardır. Birilerinin koparmasını engellemek isteyen kraliçe de başına nöbetçi dikilmesini emretmiştir.

Aradan çok uzun yıllar geçmiştir. Ne o kraliçe artık hayattadır ne de o gül. Ama hâlâ orada bir nöbetçi beklemektedir.

Çağdaş devrim yasalarıyla Cumhuriyetimizi kuran Mustafa Kemal Atatürk artık hayatta değildir. Arkadaşları da değildirler. Ama, cumhuriyetimizin ayakta kalabilmesi, yukarıdaki gül gibi yok olmaması için Atatürk o gülün -Cumhuriyetin-başına ilelebet payidar kalması için Türk Gençliğini nöbetçi bırakmıştı.

Yıllardır o nöbetçileri arar olduk!...

Alaettin Morgül / 01.05.2012