Normal İnsan İçin Normal

Normali biliyoruz, normal insanı da. İşte bu normal, normal insanlar için ulaşılabilecek en son yer. Normal, toplumsal bir norm olarak kabul edilmiş ideal statü. Geliri var, işi gücü yerinde, ihtiyaçları sağlanmış, daha ne ister…

Kendisi için evet… Fakat yaşadığı dünya için daha fazlası gerekiyorsa… Kendisi için daha fazlasını düşünmeyenler başkaları için mi düşünecek?

Kaldı ki kendisi için de arızalı bir durum; kendi hayatı normal ama içinde yaşadığı dünya normal değilse…

Bunlar, normali ideal olarak gördükleri için hallerine razı olur; “Bana yetiyor, böyle mutluyum” gibi cümleler kurarlar. Böyle olunca da durumları pek değişmez, yani daha iyi duruma gelemezler. Zaten bunun için de bir çabaları yoktur. Ama içinde bulunulan konjonktüre göre daha kötü duruma düştükleri görülür.

Tamam, normal, ideal düzen ama görüldüğü gibi önü yok; arkası ise şartlara bağlı.

Bu demektir ki normal düzende ilerleme olmaz.

Normal yaşayan insanlar dünyanın klasik vatandaşlarıdır; ne dünyayı batırırlar ne de kurtarırlar.

Normal insan olmak istemem, hayatım da normal olmasın; çünkü merdiven çıkmak için nedenim olsun.

Belki de normale bile gelemeyenler normali hedef olarak koymuşlar, normal yaşam böyle doğmuş.

Hani hep böyle ya normalin alanı genişlemiş, 40 milyar dolar serveti olan Microsoft da normal olmuş. Yaptıkları ettikleri; basbayağı kahraman oysa. Villada oturan da normal gecekonduda oturan da, olur mu öyle şey; biri fakir biri zengin. Ve normal bir yaşama razı olan kimse villada oturamaz.

Normal yaşam hiç bana göre değil; ya aç öleyim ya milyoner olayım! Ben sevmiyorum statik şeyleri!