O şimdi asker

Geçen gün milliyet blog sayfalarını okurken, yeni yazılmış bir blogda rastladığım bir habere çok sevindim.

Blog yazarı genç bir arkadaşım, yaşadığım yöreye ve şehre, acemi askerliğini yapmaya geleceğini yazmıştı.

O ana değin blog yazılarını okumak hiç kısmet olmayan bu arkadaşımızın sayfasını hemen inceledim ve hiç vakit kaybetmeden kendisine mesaj yazdım. O gece birliğine teslim olmak için yola çıkacağını, sabah şehrimize varınca, uygun bir zamanda beni arayıp, çay içmek , tanışmak için vakit ayıracağını bildiren cevaben mailini aldım ve telefonlarımı verip, hayırlı yolculuklar diledim.

Dediği gibi ertesi sabah beni arayıp, bir kafede oturduğunu bildirince, hemen yanına gidip tanıştım.

Çok uzak diyarlardan, Hatay- Kırıkhan' dan, yurdumuzun en kuzeybatısındaki Edirne- ilçemize acemi birliğine gelmişti.

Yeni üniversite mezunu, ziraat mühendisi genç milliyet-blog yazarı kardeşimle, sanki uzun yıllardır tanışıyormuş gibi, koyu sohbetlere daldık. Kendisinin yaşındaki bir çok delikanlı gencimiz gibi, bu yılın son tertipleri olarak, ilçemizde kısa dönem askerlik görevini tamamlayacak, inşallah. Onun gibi yüzlerce öğrencim, artık üniversitelerini çoktan bitirip, askerlik görevlerini yaptılar veya yeni gitmekteler.

Karşımda oturan bu genç kardeşimizle, yabancılık hissetmeden, asker ocağına geliyor olmanın verdiği heyecanla da, dolu dolu olan içimizi döktük. Daha önce hiç karşılaşmayan, oturup konuşmayan iki kişi olmamıza rağmen, paylaşacak, görüş alış-verişinde bulunacak ne çok konumuz olduğunu gördük.

Genç kardeşimiz, yetişkin, ortayaşlı, yaşlı olup ta, yurdumuzda veya dünyada olan-bitenlere gözlerini ve kulaklarını kapatmış bazı insanlarımıza göre, fazlaca toplumsal ve kişisel sorumluluğu olan, "genç aydın" bir dostumuz.

O'nun gibi yüzlerce, binlerce genç aydınlarımızın varolduğunu bilmek, içimde gittikçe büyüyen bir güven ve sevinç yaşattı. Yeni yetişen kuşaklarımızdan umutsuz olan yetişkinler, en önce kendilerini eleştirmeli ve de bu gepgenç, içleri büyük umutlar ve coşkularla dopdolu evlatlarımıza, nasıl bir ülke, nasıl bir gelecek miras bırakacaklarını, aynaya bakarak kendilerine sormalılar.

Asker adayı bu genç kardeşimizle sohbet ettikçe benim de umutlarım çoğaldı ancak, gençlerimize verdiğimiz yetersiz eğitimleri, onlardan esirgeyip, yandaşlara verilen maddi olanakları, borç batağındaki bir memleket emanet edileceğini düşündükçe, karşısında nerdeyse ezildim. Gençlerimiz, gene de biz olgun yaştaki veya yaşlı kuşağı suçlamayıp, kendi yollarını, herşeye rağmen bir an önce çizme çabasındalar.

Oysa gençlerimiz, Bizlerden ne kadar hesap sorsalar, o kadar haklılar ; biz yetişkinlerin, onların geleceklerini karartmaya ne hakkımız var? Ya da gençlerimizi düşünmeden hareket eden yönetici kadroları yıllardır devlet makamlarında oturtmak gibi bir lüksümüz, evlatlarımız adına var mı??

Büyük zahmetlerle yetiştirip, üniversitelerde okuttuğumuz değerli genç evlatlarımızı, asker ocaklarımıza emanet ediyoruz ve yollarını gözlüyoruz. Türk Milleti'nin tek dayanağı asker ocağımıza, görevlerine giden genç arkadaşlarımıza hayırlı tezkereler, başarılı bir askerlik eğitimi yaşamalarını temenni ediyorum.

Trakya' da devam eden soğuk ve kar yağışlı bir günde, genç asker adayı Mehmet Yavuz bey kardeşimizi daha fazla tutmadan, iyi dileklerimle, dualarımla yanından ayıldım.

Milliyet blog camiasından genç bir blog dostumuzu, ilçemizde tamamlamaya geldği askerlik görevi vasıtasıyla tanıdım ve hem kendisine, hem tüm asker adayı genç evlatlarımıza sağ -salim , başarılı günler geçirmelerini diliyorum,

dualarımız sizlerle,

Allah'a emanet olun; sevdiklerinize hayırlısıyla sapasağlam kavuşun inşallah.

Yolunuz açık olsun.