O Şoför Yalnız Değil

Geçtiğimiz haftalarda İETT otobüsünde yaşanan ahlaktan ziyade ahlakçı yaklaşım birçok kişinin tepkisini çekerken, bu durumu görmezden gelenler de oldu.

Toplumsal baskılardan etkilenen toplumsal yaşam görünürlüğümüz bu tip durumlarla zaman zaman çıkmaza girebiliyor. Aynı şekilde sıkça dillendirilen korku kültürü kavramı benzer olaylardan nemalanıyor. Çevremizde ne sıklıkla bu tarz olaylar yaşanırsa bizler o derece korkmaya başlıyoruz baskılardan.

Sokakta, belediye otobüsünde, kaldırımda, yolda ya da markette iki insanın el ele yürüyerek dolaşması kimseyi ilgilendirecek bir durum değildir. Ancak bazı insanlarımız ahlaki gerekçelerle kendilerine görev addediyor olacaklar ki “ahlakçı” zihinleriyle başkalarının hayatlarına müdahale edip onların özgürlüklerini yok edebiliyorlar.

***

Kamu hizmeti yapan İETT şoförünün iddialara göre belediye otobüsü içinde el ele oturan çifti çeşitli sözlerle otobüsten indirmeye çalışması da bu zat-ı muhteremin ahlakçı beyinsel algılarını harekete geçirmiş olmalı.

Ne zaman ki birbirimize saygı duymayı, bizim gibi olmayanlara uzaylıymış gibi muamele yapmamayı öğrenebilirsek o zaman “olmuş” olacağız çağdaşlarımız gibi.

O şoför yalnız değil

Çok uzak olmayan bir zaman diliminde Eminönü’nden bindiğim belediye otobüsünde mutlu mesut Şişli istikametine giderken Tarlabaşı civarından binen orta yaşlarda erkek yolcu otobüsün ön tarafında demirlere tutunarak beklemeye koyuldu.

Koltukta annem, babam ve ablamla oturan ben bir anda gerçekleşen hareketlenmeyi sezerek sessizce izlemeye başladım çevremi.

Özel halk otobüsündeki biletçi ayaktaki yolcuya seslenerek; “Arkadaşım sen şu orta taraftaki boşlukta bekle” dedi. “Burada milleti rahatsız etme.”

Adamın otobüsün orta tarafına sürgün edilmesinin sebebi gündüz vakti taşıdığı hafif alkol kokusuydu. Tek bir kelime dahi edemeden itaat edercesine otobüsün orta tarafına ilerlemesi üzerimizdeki baskıdan kaynaklanıyordu bence.

Halbuki eğer yanılıp ters bir şekilde “sana mı soracağım nerede bekleyeceğimi” diye bir tepki gösterse Allah muhafaza ortalık karışabilirdi.

Başta belediye otobüsünün şoförü ve biletçi olmak üzere insanların yüzündeki o nefrete dönük bakışları fark ettikçe İstanbul’da yaşamın diğer tüm kentlerden çok daha zor olduğunu hissettim birdenbire. Oysaki benim yaşadığım şehirde böyle bir uyarı yapılmak istense bile, biri bu adama usulca, rencide ve dikkat çekici bir üslupla değil efendilikle uyarısını yapar kimsenin dikkati çekilmezdi.

***

Çember sakallı, şalvarlı otobüs şoförleriyle sık sık karşılaştığım İstanbul’da, bu ahlaktan öte “ahlakçı” tutum olduğu sürece insanlar birbirlerine rahatça gülümseyemeyecek, rahat rahat iletişim kuramayacak ve sohbet dahi edemeyecek.

Hiç üzülme 25 T hattındaki İETT şoförü, yalnız değilsin! Senin gibi onlarca şoför var ahlakımızı koruyacak!

A.Buğra TOKMAKOĞLU

Abtokmakoglu@gmail.com