Öfkeli aygırlar gibiyim bugün...

Öfkeli aygırlar gibiyim bugün... Aygırların neye öfkelendiklerini hiç anlayamamış olsam da, kendi öfkemin nedenini iyi biliyorum.

Sorun yaratan, sorumsuz sorumlular…

Bu tipler ile günün hemen her saatinde birliktesinizdir. Bazen evinizde, bazen işinizde, çarşıda, sokakta, caddede, cafede, kıraathane, kütüphanede, hâsılı gündelik yaşamın her anında…

İşte o sorumluluk üstlenen sorumsuz kişi ya da kişiler sizi anlamakta da sorun yaşarlar.

Ne yapabilirsiniz? Hiç bir şey!

Karoları oynayan kaldırımlardan paçalarınıza sıçrayan çamurlu suyun sorumlusu sizsiniz. Henüz üç saniye kaldığını gösteren kırmızı ışıkta sürmezseniz aracınızı, arkadan korna basan insan kostümlü yaratıkların küfürler savurmasına meydan verdiğiniz için suçlu sizsiniz. Önemli bir toplantıya yetişebilmek adına bir buçuk saat öncesinden yola çıkıp, trafik denen dandanakan meydan muharebesini yaşamanızdan dolayı gazilik ünvanı beklemeseniz de iki buçuk saat öncesinde yola çıkmadığınız için suçlu sizsiniz.. Maaşınızı gününde alamadığınız için elektrik, su, doğalgaz, telefon faturalarını gününde ödemediğiniz için suçlu sizsiniz. Eşinizin doğum günü ya da evlilik yıldönümü hediyesi al(a)madığınız için, kaynananızın menopoz dönemini rahat geçirmesi için gerekli antideprasanları geç getirdiğiniz için, oğlunuzun 6 çift ayakkabısı varken onu istediği ayakkabıdan mahrum bıraktığınız için… Suçlu sizsiniz!

Padok’a çıkan koşu atlarının hırsı sarar benliğinizi.. Çünkü biraz sonra o sorumsuz sorumluların işini sırtınıza vurmuş, iki büklüm olmanıza aldırmayan patron ya da kurmaylarının umarsız tavırları ve tebessüm etmenin ardına gizlemeye çalıştıkları sinsi gülüşlerini duyumsar bakışlarınız. Ve sizde benzer görüntüyü sergilersiniz, ayna karşısındaymışçasına hissetsin diye, içinizden ana, avrat sıralayarak…

Öfkeli aygırlar gibiyim bugün…

Babama kızıyorum nedensizce ve tabi anneme… Ardından onların baba ve annelerine… İnançlı bir yapım var ama böyle zamanlar da ateistlerin neler düşündüğünü düşünmeye çalışarak materyalist bir yaklaşım sergilemeye çalışsam da beceremiyor ve kaderciliğe boyun eğiyorum. Ve bu da beni çileden çıkarıyor…

Amiyane tabirle, sizce kafayı mı sıyırıyorum?