Öğlen arası 13:00 blog'u

Öğlen yemeği arasındayız ve 40 kişilik açık ofisimizin nerdeyse tümü yemekteler. Ben ofisi boş olduğu zaman çok sevdiğim için hemen çıkp yemeğimi yiyorum sonra 10 dakika da geri dönmüş oluyorum. Kahvemi yudumlarken feysbukuma bakıyorum, Manita Bey'in sitesine giriş yapıyorum, bir kaç telefon görüşmeleri, ödevim varsa kaynak taraması, yoksa da bizim bıcırların ödevelerini print alıyorum ( bkz: kardeşlerim) nette diğer blogları geziyorum, keyfim yerindeyse müzik dinliyorum ve 1 saatim böylece dolu dolu geçiyor...Bu öğlen araları benim gibi tembel birine çok iyi geliyor çünkü moral depolayarak iş gününün 2. raunduna başlıyorum. Eğer ilerde kendi işimi kuracak olursam ( salak bu gidişle işsizsin ne kendi işin?) çalışanlarım Google'da olduğu gibi siesta da yapabilecek. Diğer sosyal olanaklarla ilgilenmiyorum zira ilgimi çeken tek şey uyku, dinlenmek, hayal kurmak vs...

Bu arada 6 ay önce gördüğüm saçma sapan illuzyona göre yarın ölmem gerekiyor. Yusuf yusuf yarını bekliyorum aylardır ve evden çıkmamaya karar vermiştim. Ancak ne yazık ki yarın dersim var ve devamsızlık hakkımı çoookkktannn bitirdiğim için gitmek zorundayım... Hayır yani: ya ölmezsem? Hocaya durumu nasıl açıklarım, kesin bana inanmaz, kaytarmak için attığımı düşünür. Bir de uyuşuk ben bu sabah çok geç kalktım çünkü sabahları yatağa kalkmadan önce ne giyeceğimi düşünürüm, karar veririm ve kalkıp giyinirim. Bu sabah düşün düşün aklıma bişey gelmedi. Gelmeyince de yataktan kalkmadım, artık salaklığın bu boyutunu eminim kimse duymadı görmedi. Eğer yarın ölmezsem, ilk iş bu kötü huyumdan kurtulmak olacak.

Allahım n'olur o illuzyon gerçek olmasın ben hazır değilim ölmeye...Bu Dünya'da yapacak çok gerzekliğim var benim :( Yarın ölmezsem hemen yazıp sizlere de bildireceğim.

Sevgiler