Öğretmenim Canım Benim

Bugün 24 Kasım Öğretmenler Günü. Tüm öğretmenlerimize saygı ve sevgiler... Gününüz kutlu olsun

Tüm ülkemizde olduğu gibi MB da çok değerli eğitimcilerimiz var. Bunlardan bir tanesi de Adıyaman Kahta ilçesi Akıncılar köyü öğretmeni İbrahim Kaya.

Çok güç koşullarda eğitim-öğretim yapıyor. Öyle güç koşullar ki onunla sohbet ederken zaman zaman kanımın donduğunu hissediyorum...

Bir sohbetimiz sırasında, ilk görev yeri olan Şanlıurfa ili Siverek ilçesi Hatundere Birleştirilmiş sınıflı ilköğretim okulunda tek başına öğretmenlik yaparken, susuz, çoğu zaman elektriksiz, barındığı yerde ( Lojman ) fareleri görünce, ' Demek ki akrep yok ' diye sevindiğini anlatıyor.

' Şehir okullarında öğretmen odalarında neler konuşulur hep merak ederim ' dedi. Bunun sebebini sorduğumda ise, ' Bizim buralarda öğretmenler odasında, öğretmenin elini fare ısırdığı için nasıl bir tedavi gerekir, okula gitmesi gereken çocuklar çalışmak için başka yerlere gittiği için onları okula nasıl geri kazandırabiliriz gibi konulardan bahsediyoruz ' dedi...

O gün bu gündür hala söylediklerini düşünüyorum...

Seni düşlemeliyim yoksul çocuk, yalnız seni. Bir tel tınısı ile insan nefesinin serin ahenkliği gibi benle sen.

Bana öğretmen dediler, sana köylü çocuk. Varsın desinler, yeter ki kelimelerim sana ulaşırken yumuşacık olsun, sevimli birer öpücük tadında. Ve iz bırakmalıyım sende, bugünden yarınlarına. Dahası, vücudun bu sevimsiz şeklinden kurtulmalıyım, yok olup tekrar şekillenmeliyim sende. Geceyi yaran bir şafağın aydınlığı gibi geleceğinde.

Geceleri karanlık bir yorgun gibi sararken her yanımı tutuşur yüreğimde çaresizliklerin. Seni koyuyorum yalnızlığımla sevinçlerinin arasına, gürbüz çocukluğun gibi. İşte o an daha çok büyüyorum, daha çok gelişiyorum, ve ansızın gece azalırken, ben daha da çoğalıyorum.

Sıcak yaz akşamlarında bir meltem gibi esmeliyim yanık yüreğinde. Hatıralar, oluşturmalıyım çocuksu bahçende, çiçek çiçek, renk renk. Çekilmez gibi görünen acılar çekmeliyim aydınlık yarınların için. Gece gibi, ölüm gibi ansızın sarmalıyım her bir yanını. Direnmeliyim karanlık akşamlarda ve mum misali erime pahasına etrafına ışık tutmalıyım. İlk yaz şafaklarına hayat vermeliyim, sevmeliyim seni ölürcesine, ömrümün en kederli anı seni kaybedince yaşarım bilirsin. İşte güneş o an kaybolur ufuklarımda sen olmayınca ve isli bir gece kuşatır her yanımı, gün ortasında.

Ben bütün kusurlarını muhteşem bir manzaraya dönüştürmeliyim köylü çocuk, bir mehtap gibi, dağların ufuklarında batan kızıl bir güneş gibi.

Korkularım, sancılarım, ertelenen arzularım ve bazen yenilgilerim hep senin için. Ne olur gözyaşlarını yağmurda gizlemeye çalışma. Göreyim duygu yüklü kocaman yüreğini. Gülen gözlerle güneşi görmekten korkma çünkü sen, sevdiğim bir türkünün hataları gibisin, yani derin bir nefes gibi rengarenk kırlarda, soluk soluğa koştuğumuz hayatla yan yana.

Benim sular akar gönlümde, senin kuzular oynaşır keyfinden, hayat oynuyor sanırım tan yerinde. Sarı bir nilüferin dudağında çocuk çocuk sen doğarsın. Baharın gönlü açılır o an, güneşi saçarsın bilirim, ben bilirim, çünkü içimdeki senle çoğalıyorum bilirsin.

Anlat bana köylü çocuk, sevinçlerini, korkularını anlat bana, güzelliğini, ya da çiçek açan dalları. Anlat ki hiç bitmesin umudum. Nemrut' taki kar misali. Seni saklayacağım inan, şarkılarımda şiirlerimde, masmavi gökyüzüne seni haykıracağım seni, ya da tüm hasretliklerini...

Çünkü sen, vezgeçemediğim, söyleyip gerisini getiremediğim. Bir kıvılcım gibi düştün yüreğime, büyüdün yavaş yavaş ve ne zaman düşse aklıma ismin, düğümleniyor kalıyor kanayan yüreğimde.

Kendi küçük, umutları dertleri büyük çocuk, gece uyumadan bir avuç yıldız serp gönlüme, serp ki güneşin bütün ışıkları yayılsın her an gözlerimden bütün öğrencilerime...