Öğretmenler Günü...

24 Kasım Öğretmenler  bugün kutlanıyor.. Her özel bir gün gibi ‘’bir gün kutlanıp’’, sonra da unutulup giden bir gün. Oldum olası sevmedim, sevemedim  bu tarz kutlanan ‘’bir günleri’’ Anneler  günü, babalar günü, sevgililer günü, ne bileyim işte yığınla gün. Sabah  işe giderken gördüm, her okulun ya önünde ya da yakınında Çingene çiçekçiler. Bir köşeye konuşlanmış bekliyorlar.  Ve rengarenk o mis kokulu çiçekler insanın içini okşuyor..

Çocuklar ve anneleri de çiçekçilerin başında çiçek alma telaşında. Arı kovanı gibi çiçekçinin başı. Diğer  bir tarafta ise bazı veliler  ‘’hızlı adımlar’’  ile çiçek satan Çingene kadınının önünden geçmekte. Biraz dikkatle bakınca bu velilere diğer veliler ile arasındaki fark, giyim kuşam, saç şekli, makyaj olarak  insanın karşısına çıkıyor.

Şimdi  ‘’hızlı adımlar’’  ile giden bu çocukların anneleri  beş ya da on lira para verip çiçek alamıyorlar, daha da kötüsü o minicik yürekler çiçek alıp ‘’Öğretmenim öğretmenler  gününüz kutlu olsun’’ diyen diğer minicik yürekler karşında  eziliyor, kırılıyor bir köşede belki de. Aynı şekilde ‘’hızlı adımlar’’ ile yürüyen anne ve babalar da evde mahcup  çocuğuna  çiçek alamadığı için.  O çiçeğe vereceği  beş ya da on lira ile belki bir iki gün evinin mutfağını geçindirme derdinde olduğu için.

Belki  şimdi bana  ‘’ya fakirlik edebiyatı yapma o kadar değil’’ diyenler olacaktır. Ama  ‘’ O Kadar’’ işte. Ne yazık ki o kadar. Acaba  öğretmenler bu işe ne der. Mesela ‘’çocuklar  çiçek yada hediye almayın’’der mi ? Mesela o çiçek alamayan minik yürekleri nasıl kandırabilir ? Bu konuda anne ve babaları uyarır mı bir hafta önceden ?

Sanmıyorum uyardıklarını hiç sanmıyorum. Sevmiyorum işte bu özel ve bana göre antin kuntin günleri sevmiyorum, sevemiyorum. He benim çocuğum ne yaptı bugün diye sorarsanız.

Ne yazık ki oda çiçek aldı annesi ile öğretmenine vermek için .