Okumalıyız

İnsan olmak, insan kalmak, ömür boyu geleceği ve gerçekleri emzirmek için mutlaka okumak gerekir. Okumayan insan koftur, boştur. Sesleri seslerle, düşleri düşlerle tartmayı bilmediği için kendisi ile çevresiyle, doğa ile küstür. Okuyan insan; gönül bahçesini sürekli çiçekli kılan, yürek bohçasını güzelliklerle dolduran, kar beyazı bir dirilişle kötülükleri durduran ve sözü kendi kınında paslanmaktan kurtarandır. Okuyan insan, düşünen insandır. Kalbini daha hassas, kanını daha sıcak, zekâsını daha işlek, ruhunu daha huzurlu kılandır. Okumak; içimizdeki ve dışımızdaki meçhul âlemi anlamak, ışıklı, ölçülü, düşüncelerle çığda kürek çekmekten kurtulup sonsuza açılmaktır. Zihni, yaşamı örselemeden çok önemli bir yere çıkarmak, benliğimizi bulmaktır. Okumaya meyilli olanlar kalbini harita, göllerini pusula yaparak değerlendirir. “Sorumluluk” denen erdemle donanmıştır. Okumayı ilke edinmiş insan; içindeki hayvanı hisleri susturan, dışındaki güzelliklerle iç dünyasındaki özellikleri barıştıran ve konuşturan insandır. Sözün demini bilip kemini söylemeyendir. 

OKUMAYA UYANMALIYIZ Uyanmalıyız artık okumaya Okumadan erzakımızı tamamlamak mümkün mü? Mümkün mü yitirdiğimiz sevinci, bitirdiğimiz umudu, dağıttığımız uyumu, vefayı, dostluğu bulmak, bilmek. Okumazsak, okumayı kendimize tali değil, asil bir görev haline getirmezsek, nasıl doyarız mutluluğa? Okumazsak nasıl koşabiliriz karşılıksız hizmete? Okumaktır, insanı insan yapan Okumaktır, bizi yalnızlıktan kurtaran Okumak; insanlığı uyarmak için 

Okumak; ham iken olgunlaşıp pişmeyi göze alabilmeyi, soylu duygularla dolmayı, bir kuru söz olmaktan çıkarıp yaşanan bir gerçek kılmayı gerçekleştirmek için okumaya uyanmak