Okuyan Kültürle, Cahil Zamanla

Cahil dediğimiz kesim sanki hep cahil. Öğreniyor da bu sefer de öğrendikleri cehalet oluyor, medeniyet treninin hep arkasından koşuyor.

O anı o an öğreneceksin, sonradan öğrenirsen işine yaramıyor cehaletten kurtulamıyorsun çünkü öğrendiklerin eskiyor modası geçiyor.

Okuyan okuyunca hemen cehaletten kurtuluyor. Cahil okumuyor bekliyor. Hayat mecbur edince okuyor. Aydın cahil herkes medeniyet köprüsünden geçiyor ama zaman farkıyla.

Aradan zaman geçince öğrenilenlerin anlamı kalmıyor cahil bunları okumakla cehaletten kurtulamıyor. Ve bu kısır döngü devam ediyor cahil hep cahil olarak (devrinin cahili) tren istasyondayken bineceksin.

Aslında cehalet hiç değişmiyor aydınlanma ile arasında her zaman belli bir mesafe oluyor. Cahil dediğimiz kimseler de bu sürece uydukları için onlar da değişmiyor.

Zaman ilerlemekle cehalet bitmeyecek, her çağın (o çağa göre)cahili olacak. Önemli olan en öndeki medeniyet treni. Kaçırmış olanlar arkadan gelen trenlere binecekler.