Olanlardan ibret almayanlar ibretlik duruma düşerler

Haksız yere millet malını yiyenin yalnız kafası karışmaz, eli ayağı, cüzdanı, vicdanı da birbirine karışır.

Haksız kazanç elde edenlerin burunları bir gün haklı yere, yere sürter.

Bir kimsenin ardından iftira atanlar mutlaka attıkları iftiranın gerçeğiyle karşılaşırlar.

Öyle bir leke alırlar ki boya lekesi silinir de bu müfterilik lekesi asla silinmez.

İmam-ı Azam “Malının nereye gittiğini öğrenmek istersen, nereden geldiğine bak” diyor.

Tabi ki bu misal yalnızca mal ile değerlendirilemez.

Bir insanın başına ne geliyorsa, bir zamanlar başkalarının başına çorap örmesi yüzündendir.

Çamur deryasına bulaşanlar ellerini silmek için önce etrafındakilere yapışırlar.

Allah (CC) kul hakkıyla karşıma çıkma demiyor mu?

Haksız yere başkalarını küçük düşürmeye çalışanlar, hayatlarındayken milletin gözünde yerlerde sürünmedikçe canları çıkmaz.

Bugüne kadar buna tarih de şahit olmuştur, yaşayanlar da görmüştür.

Bundan sonra da öylelerini tarih yazacak, yaşayanlar da mutlaka görecektir.

Yani bu dünya ellerinde imkan varken aslan kesilip, imkan gidince kuzuya dönenleri çok görmüştür.

Bu millet suyun kıyısında dinamit atarak balık tutanlarla, balığa yem atanları birbirinden ayıracak kadar aklı selim sahibidir.

Elleri kirli olanlar, başkalarına çamur atmakta zorlanmazlar.

Karşısındakilerin susup kenara çekilmelerini korkudan sanırlar.

Halbuki bu korkudan değil, edepten ve hayadandır.

Çamur adamların çamuru üzerlerine bulaşmasın diyedir.

Çünkü haysiyetli insanlar bir damla çamurdan haya duyarlar.

Oysa haysiyetsizler çamur deryasından çıkarlar da sudan çıktıklarını sanırlar.

Hani bir gün Nasrettin Hoca köpekler gelirken kenara çekilmiş ve geç yiğidim geç demiş.

Niye böyle yaptığını soranlara;

Onlar külhanbeyinin köpekleriydi de ondan diye cevap vermiş.

Mevlâna’nın güzel bir sözü vardır; “Kelbin dudağı değdi diye derya kirlenmez” der.

Bir de buna tarihten örnek bir vesika verelim isterseniz.

“Zamanın hükümdarı Krezüs devrinin filozofu Solonu yanına çağırtır ve ona hazinelerini gezdirir.

Sonrada sorar. Nasıl der ihtişamımı, gücümü beğendin mi, nasıl gördün der.

Solon’da ona ; ‘Yaşayan insan hakkında hüküm verilmez, sen sonuna bak’ der. Bu söze alınan Krezüs Solon’u zindana attırır.

Kısa bir zaman sonra Pers hükümdarı Kuraş yaptığı bir savaşta Krezüsü mağlup eder ve onu esir alır.

Krezüs nerdesin Solon diye feryat etmektedir.

Kuraş, kim bu Solon diye sorar. O da yaşadığını anlatır. Ne demişti Solon bir daha hatırlayalım.

‘Yaşayan insan hakkında hüküm verilemez, sonuna bakmalı’ Doğrusu da bu değil miydi?

***

Demek ki her işin bir de sonuna bakmalı.

“Keser döner sap döner birgün hesap döner” sözü de boşuna söylenmemiştir.

Görüyorsunuz işte atalarımız (Büyüklerimiz) bize ne güzel uyarılarda bulunmuşlar.

Keşke onları yani ata sözlerini iş işten geçmeden anlayabilseydik.

Unutmamalı ki, Atasözlerinden ibret almayanlar ibretlik duruma düşerler.

Bugüne kadar hep böyle olmuştur da bunun için tekrar hatırlatayım istedim.