Ölecektim...

Ne zamandan beri sen olmuş bu kent böyle...

Ne zamandır bu kadar sen kokuyor...

Senden çok daha eski geçmişimiz var bizim bu kentle... Çocukluğuma, ilk gençliğime dair anılarım ve yaşanmışlıklarım var.

Kimseler daha keşfetmemişken Belek'i biz çardaklarında mangal yakıp sadece 6-7 kişilik ailemizle sahilinde yüzdük. Beş yıldızlı otelleri bırak pansiyon bile yoktu o zamanlar... Büyük teyzem kıyısına yatıp Belek sahilinin bizi güldürmeye çalışırdı. 'Bakın bakın karaya balina vurmuş' diye. Çıkarmadığı şalvarıyla yattığı dalgalar önünde dalgalarla dolan ve dalgalanan şalvarı gerçekten de kocaman bir balina görüntüsü veriyordu ona:)

İlk gençlik yıllarındaki ilk etkilenmelerimden biri Örnekköy sahillerinde; sahil mumları, şarap ve saz eşliğinde olmuştu. Gözgöze söylenen türküler eşliğinde... Hiç bilmediğim türküleri dinlerken birinin ağzından canlı ezberlediğim zamanlar oldu.

Kardeşimle daha özelleşmeden önce Turban tesislerinde çam ormanları altında sincaplar eşliğinde kitaplar okuduğum; kardeşimin arkadaşını gizlice yanımızda barındırdığımız günler vardı.

Hiç mi sayılmamış? Fasulyeden miymiş?

Girişine gelmeden çöreklendi anılar üstüme... 10 gün... Ne fazla ne eksik... Tam on gün... Burnumun direği sızladı. Bikez daha yaşayabilmek, bi kez daha hissedebilmek için öylesine güzel kendimi 2 yıl öncesine dönmek istedim. Bu aradaki tüm kazanımlarımı kaybetmek pahasına...

Çok denk düştük demiştin. İkimizinde aynı şeylere ihtiyacı varmış. Ben aşka çok hazır gelmiştim sen aşka hep hazırdın.... Ve denk düştük...

İlk gün tuttun elimi ve 10 gün hiç bırakmadın... Böylesine özel ve güzel böylesine değerli hissetmemiştim kendimi o güne kadar ve bugüne kadar da...

Ben ağzım açık 10 gün seyretmiştim seni... Sadece bakmaktan keyif alarak... Nasıl benim olduğuna, nasıl benimle olduğuna, nasıl denk düştüğüne hayret ederek...

İki gün sonra bize bir şarkı seçmiştin gecenin bir yarısı beni alıp saatlerce yol yaparak defalarca dinletmiştin. Sadece dinletmemiş onunla söylemiştin defalarca ve ben seni seyretmiştim.

İlk gün arabanın anahtarını kaybetmiştin ben panik içinde anahtar peşinde iken sen sadece benim gözlerimin peşindeydin ayırma gözlerini gözlerimden gerisi önemli değil demiştin. Arabayı çekici alıp götürürken sen arabayla gitmenin değil yarım saat daha yanımda kalabilmenin derdindeydin...

Sorgusuz, sualsiz, yargısız... Çakışan iki çizgiydik biz seninle bir süre birlikte yol aldık tek çizgi gibi... Ayrılma zamanı geldiğinde gitme dedin bana gitme... Gidersen unutursun... Gidersen biter... Bu büyü bozulur... Gitme benimle kal... Ağlayan bir erkek hiç bu kadar güzel gelmemişti bana o güne dek...

Bırak beni dedim... Sal ipimi... Aklım başımda değil... Gideyim bir toparlanayım geri gelirsem asıldır... Böyle ağlayarak; böyle yüreğimin sol yanını bırakıp gidişim çok değildir benim... Bıraktım ve gittim.

Haklıydın... Büyü bozuldu... Ama unutmadım... Çok özledim... Bazen yüreğim duracak sandım özlemimden... Sen miydin özlediğim senin yanındaki benmiydim bilemedim...

Bugün seni nasıl özledim nasıl aklıma düştün anlatamam...

Öyle istedim ki yanımda olmanı...

Yanımda yamacımda...

Gözün gözümde, tenin tenimde...

Öyle büyüktü ki çaresizlik duygum ve sen arzum ağlamak istedim...

Küçük çığlığımı denizden ve güneşten başka kimse duymadı...

Ve bu sadece sana özlemimi artırmaktan başka bişeye de yaramadı...

Tenimin her milimetrekaresi tenine ağıt düzdü...

Billdim ki bugün hiçbişey yada hiçkimse beni kesmez...

Tırnakuçların sızladı mı hiç özlemden?

Yada kaşların ona dokunan parmakları andı mı?

Öyle istedim ki yanımda olmanı ve duyularımın hepsi son kapasite çalışırken

Seni görmeyi, seni duymayı, tadını bikez daha almayı, tenine bidaha dokunmayı, kokunu bikez daha duyumsamayı...

Sen öyle benimle; tenin tenimde, gözün gözümdeyken hissettiğim tamamlanmışlık duygusunu...

Öyle istedim ki yanında olmayı...

ÖLECEKTİM...