Ölüm merdiveni

Necmettin Erbakan vefat etmiş. Allah rahmet eylesin öncelikle... Hep birileri ölünce düşünürüz daha çok ölümü. Sanki bizim başımıza gelmeyecekmiş gibi. Hepimizin gideceği yerin orası olduğunu bile bile. 

Yıllar yılı didiniyoruz. Önce büyümek için. Sonra başarılı bir öğrenci olmak için, mezun olmak için, iş bulmak için, evlenmek için, çocuk sahibi olmak için, sonra bu silsile onlar için başlar, sürer, gider.. 

Bazen bunları başaramadan, bazen de hepsini başarıp artık kendim için yaşayacağım dediğimiz anda gelip bulacaktır bizi ölüm. Kimbilir nerede, nasıl bir ölüm yazılı bizim için. Herbirimiz için ayrı ve özel... Eskiler boşuna dememişler ' Allah hayırlı ölüm versin diye.' 

En güzeli korkmadan ölebilmek. Bu dünyada yaptıklarımızın vebalinden korkmamak. Kimsenin ahını almamak. Ölümü yaradana kavuşmak olarak kabul edebilmek. Yazık ki çok azımız bu kadar huzurlu ölebiliyor sanırım. 

Dünyanın keşmekeşi, mal kaygısı, güç kavgası uzaklaştırıyor .Allah hepimize kendisine kavuşmaktan korkmayacağımız amelle, hayırlı ölüm nasip etsin. Biraz da uzun ömür... 

Ölümün merdivenleri huzur versin, azap değil. Ama yaşamak da güzel şey be kardeşim..!!! 

Ölümün güzelini dilemek kadar, ölünün arkasından yapılanlar da çok önemli bence. Abartılı feryat etmek, çığlıklar atmak acıyı sembolize etmez bence. Acı yürekte yaşanır. Tabi ölümün şeklinde şaibe ve haksızlık varsa her şeye saygı duyarım. Ama onun dışında normal ölümlerde gereksiz gösteriler hem öleni hem yakınlarını hem de TV.den izleyen bizleri bile çıldırtmaya yetiyor kuşkusuz...